Op Tragedy laat de Amerikaanse zangeres Julia Holter horen dat ze graag elementen van Ambient, Klassiek en Elektro combineert tot Avantgarde met een hoofdletter A. Opvolger Ekstasis bevat dezelfde aspecten, maar legt vooral de nadruk op dromerige intensiteit. Zonder al die andere bouwstenen van de voorganger te verloochenen. Laten we het avantgarde met een kleine letter a noemen. In opener Marienbad worden meerdere lagen van vocalen op indrukwekkende wijze over elkaar gedrapeerd. Alsof Laurie Anderson zich waagt aan Enya. Het repetitieve element is in sommige composities nog steeds aanwezig. Net als de mysterieus klinkende keyboards. Op Ekstasis zorgen ze echter voor een minder dreigende sfeer. Wel nog steeds spannend. Het einde van Our Sorrows illustreert dit treffend. Ook de zang is minder monotoon, waardoor het geheel iets gemakkelijker in het gehoor ligt, zonder minder apart te zijn. Ze heeft duidelijk besloten om dit keer meer te zingen en meer melodie in de zanglijnen te verwerken. In The Same Room zou, vanwege het refrein, niet misstaan in de alternatieve charts. Boy In The Moon is bijna een eigentijds eerbetoon aan de al eerder genoemde Anderson, maar dan zonder spoken word. Für Felix en Goddess Eyes refereren nog het sterkst aan haar vorige plaat, maar hebben toch ook dat iets toegankelijkere laagje. Hierdoor heeft de plaat de potentie om meer mensen te bereiken. Specifiek voor de doelgroep die openstaat voor vernieuwing en verrijking van het muzikale spectrum, is deze release een absolute aanrader. Muziek op het snijvlak van de Avantgarde en de Pop. Alhoewel die laatste term eigenlijk geen recht doet aan de inventiviteit en creativiteit van Julia Holter. Het meisje is een volwassen vrouw geworden.
