The Vaccines maken in 2011 een enorme indruk met hun debuut What Did You Expect From The Vaccines. Onbezonnen. Enthousiast. Geen gezeik. Gewoon lekker rocken midels gekartelde gitaarpop. Inclusief een zanger die als een soort branieschopper zijn scherpe teksten door de microfoon schreeuwt. De aankondiging van hun tweede album, met als titel Come Of Age, doet al het een en ander vermoeden. The Vaccines die ouder worden? Of nog erger. Volwassen? Daar zitten we niet op te wachten. Toch zijn die termen illustratief voor deze plaat. Het tempo ligt duidelijk wat lager, waardoor er meer ruimte is voor rust. Die kalmte is hier en daar ook al terug te vinden op het debuut, maar nu lijkt het alsof ze tijdens het opnemen van Come Of Age medicijnen hebben ingenomen om hun jeugdige springerigheid te onderdrukken. Zelfs in de vocalen hoor je ingetogenheid. Als je All In Vein beluistert, zou je bijna denken dat de band in een midlifecrisis is aanbeland. Gelukkig zijn er nog wel een aantal nummers terug te vinden die iets van de onbevangenheid van het debuut laten horen. Change Of Heart bijvoorbeeld. Ineens lijken ze die knop weer te hebben gevonden om hun verstand op nul te zetten. Uiteindelijk is het niet voldoende om van een succesvolle opvolger te spreken. The Vaccines tonen aan dat ze zich verder ontwikkeld hebben. Op zich is dat te waarderen. Toch is het juist bij hen zo jammer dat ze uit het hokje zijn gestapt, waar ze tot nu toe in zijn gepositioneerd. Bands als deze zouden zich wellicht moeten beperken tot het uitbrengen van één album. Going out with a bang. Je hebt je statement gemaakt en je plek veroverd in de muziekhistorie. Laat het daar maar bij. Neem anders een volgende keer wat extra tijd tussen de releases. Om je weer helemaal op te laden.
