Wat zult u zich vereerd gevoeld hebben, op het moment dat u gevraagd werd om het koningslied te componeren. Een lied dat alle Nederlanders uit volle borst mee zouden gaan blèren op de dag van de abdicatie. Ondanks alle taal- en grammaticafouten. De dag die je wist dat zou komen. Volgens mij voor iedere docent Nederlands een toekomstige inspiratiebron om te illustreren hoe het niet moet. Als componist had ik u nooit zo hoog zitten. Als u echter mensen gelukkig kunt maken met draken van tranentrekkers, dan heb ik daar geen moeite mee. Toen ik las dat de melodie van het koningslied wel erg veel op een compositie van Matt Redman leek, zag ik dat als een bevestiging van mijn eerdere waarneming. Dacht u nu echt, dat u zich ervan af kon maken met een veredelde, gekopieerde compositie zoals u die al jaren maakt voor Meneer Borsato? Blijkbaar wel. Ondertussen bent u beledigd door al die mensen die uw werkje aanvallen. U heeft zelfs gezegd het lied terug te willen trekken. Wat mij betreft, niets liever dan dat. U demonstreert hiermee wel dat enig plichtsbesef u vreemd is. De reden erachter is bovendien van een dusdanige puberale arrogantie, dat ik er serieus over nadenk om de petitie voor het behoud van het lied te ondertekenen. U bent boos. U heeft het over nageboortes die u stalken op de sociale media. U valt mensen aan op hun uiterlijk. Zielig. Dacht u nu echt dat er geen kritiek zou komen? U laat zien dat u de essentie van muziek niet begrijpt. Muziek is emotie. In een land waar we vrijheid van meningsuiting hebben, kunnen we dus gewoon melden dat we kromme tenen van uw lied krijgen. U wijst vooral naar anderen, terwijl u eigenlijk de conclusie zou moeten trekken dat u niet geschikt bent om voor alle Nederlanders een lied te schrijven.
