Soms hoor je muziek waar je zo van onder de indruk bent, dat je je afvraagt hoe je die ervaring moet gaan vertalen naar een recensie. Dit geldt ook voor de tweede soloplaat van Chantal Acda. Ik krijg bijna de neiging om de tekst in een heel klein lettertype weer te geven. Ik zou ook het liefst mijn tomeloze enthousiasme willen bedwingen. Om recht te doen aan het ingetogen en fragiele karakter van The Sparkle In Our Flaws. De letters slechts fluisterend toe willen vertrouwen aan dit schrijven. Ik wil me opsluiten in mijn kamer. Me in mijn eentje begeven in haar mooie muzikale wereld. Een afgezonderde plek die ze speciaal voor mij gemaakt lijkt te hebben. Tegelijkertijd wil ik niets anders dan deze ervaring met zoveel mogelijk mensen delen. Iedereen moet weten wat voor een prachtig album ze heeft uitgebracht. Ze weet zelfs haar al even wonderschone debuut te overtreffen. Voor de opnames van The Sparkle In Our Flaws reist Acda af naar Oregon. Naar de studio van Peter Broderick. Samen met Shahzad Ismaily. Wederom demonstrerend hoe mooi de stem van Broderick bij die van haar past. Het instrumentarium is ingetogen en divers tegelijkertijd. Een mistige trompet in The Other Way. Belletjes en strijkers in Everything And Everyone. Vervormde gitaren in Games. Dienend als een subtiele aanvulling op de gitaarklanken van Chantal Acda, die bijna altijd de basis vormen. De teksten zijn pareltjes op zich, maar juist de combinatie met de muziek maakt dat ze enorm binnenkomen. Bijvoorbeeld als ze ‘I Would Save Air For You’ zingt in het titelnummer. The Sparkle In Our Flaws is een van de meest indrukwekkende releases van dit jaar.
