Al jaren bestempel ik Hats van The Blue Nile als een van mijn favoriete platen. Het wordt dus hoog tijd dat ik op Luistertips aandacht besteed aan deze release. Hun debuut A Walk Across The Rooftops past in 1983 door zijn ogenschijnlijke gecompliceerdheid niet helemaal in het palet van de muziekscene van dat moment. Toch worden er ruim 100.000 exemplaren van verkocht. Mede dankzij de single Tinseltown In The Rain. Met opvolger Hats levert The Blue Nile zes jaar later een tijdloos album op. Ik weet nog precies waar ik de klanken voor het eerst beluister. Bij Bullit in Eindhoven. Als ik Downtown Lights hoor, ben ik meteen verkocht. Mocht ik morgen verbannen worden naar een eenzaam oord en maar één plaat mee mogen nemen, dan hoef ik geen seconde na te denken. Dan wordt het Hats van The Blue Nile. Muziek voor een donkere, regenachtige avond. Stemmig en melancholisch, maar zeker niet deprimerend. Het beste te categoriseren als verfijnde Pop. Geen ander album weet zo karakteristiek de sfeer van de grote stad te treffen. Een stad die langzaam maar zeker gaat slapen. Kenmerkend zijn de prachtige, dragende keyboards. Analoge en digitale instrumenten gaan geen strijd met elkaar aan, maar smelten samen om die typische sound van The Blue Nile te produceren. Opener Over The Hillside start met eenvoudige, synthetische drums. Zachtjes het ritme aangevend. Als de warme stem van Paul Buchanan invalt, creëert de band een ambiance die het alleen zijn comfortabel maakt. Drie jaar geleden opnieuw uitgebracht met een extra schijf. Behalve het enige kerstnummer dat ze ooit hebben uitgebracht, staat daar ook het prachtige The Wires Are Down op. Op zich al reden genoeg om die re-issue van Hats aan te schaffen.