In 2010 vindt Gazpacho onderdak bij Kscope. Net als Pineapple Thief maken ze gebruik van de gelegenheid om vroegere releases opnieuw uit te brengen. Vier jaar geleden is Night aan de beurt. Oorspronkelijk hun vierde release, die een belangrijke stap markeert in de ontwikkeling van deze Noorse band. Het is namelijk de eerste plaat met een thematische aanpak. Qua tekst wordt het schemergebied tussen droom en realiteit verkend. Muzikaal herhalen een aantal patronen zich continu op indrukwekkende wijze. Soms identiek. Meestal subtiel aangepast. Altijd verbindend. Het cement vormend tussen de verschillende bouwstenen. De plaat trapt af met een relatief traag en intrigerend ritme van drums, bas en toetsen. De rode draad vormend. Want regelmatig terugkerend. Een beklemmend thema op gitaar kondigt steeds een nieuwe episode aan. Op Night is violist Mikael Krømer definitief aan de band toegevoegd. Hij speelt een enorm belangrijke rol. Slechts begeleid door piano strooit hij met melancholische klanken. Alsof hij je persoonlijk het schemergebied in wil trekken dat hij aan het verkennen is. De soms wat klagerige zang van Jan Ohme is wederom fantastisch te noemen. Hetzelfde geldt voor het gitaarspel van Jon-Arne Vilbo. Alhoewel er vijf nummers op de hoes vermeld staan, laat Night zich beluisteren als een enkele compositie. Zonder dat je het in de gaten hebt, reis je van nummer naar nummer. De tijd verstrijkt als in een tijdloos continuüm. De gelaagdheid van de muziek zorgt ervoor dat je steeds meer ontdekt en steeds verder afdrijft van de realiteit. Night is een van de mooiste platen uit het oeuvre van Gazpacho. Speciaal voor deze release aangevuld met een extra schijf, waarop de eerste drie delen live te beluisteren zijn.
