Het zal ergens in 1984 zijn geweest. Het jaar waarin ik mijn grote liefde ontmoet. Daardoor leer ik ook de ouders van het vriendje van haar zus kennen. Tijdens zijn verjaardag kom ik erachter dat zijn moeder geïnteresseerd is in meditatie. In het verlengde daarvan luistert ze naar rustgevende muziek. Zelf noemt ze het spiritueel. Ik noem het New Age. Een vakje in de platenzaak waar ik altijd verre van blijf. Omdat ze heeft gehoord dat ik enorm veel van muziek houd, introduceert ze een van haar meest recente aankopen. Tot mijn verbazing kan ik er best naar luisteren. Vooral een van de wat langere stukken ontstijgt het gemiddelde niveau van de platen in het genre. Ondertussen zijn we vele jaren verder. De vrouw is jaren geleden al overleden. Soms denk ik nog wel eens aan die plaat. Omdat ik me de naam van de artiest niet herinner en slechts in mijn gedachten de foto van de hoes voor me zie, lukt het me niet om te achterhalen om welk album het gaat. Totdat ik op Twitter door Crows Labyrinth wordt gewezen op een afspeellijst met de titel Age of Meditation. Ondanks die titel besluit ik de lijst te bestuderen. Via hem heb ik tenslotte al regelmatig interessante muziek ontdekt. Ineens zie ik de hoes van de plaat die ik jaren geleden gehoord heb. Het blijkt te gaan om Celebration van Deuter. De lijst bevat mijn favoriet van toen. Ik besluit de hele plaat weer eens te beluisteren. Nog meer dan toen vind ik het nog steeds New Age. Inclusief de negatieve connotatie die aan die term hangt. Toch voeg ik mijn favoriet Vom Hohen Himmel Ein Leuchtendes Schweigen toe aan mijn eigen afspeellijst met Ambient muziek.
