Isabelle Adjani is een Franse actrice, die in haar carrière vijf keer een César heeft gewonnen. Ook is ze sporadisch actief als zangeres. In 1983 neemt ze haar titelloze debuut op. Gecomponeerd en geproduceerd door Serge Gainsbourg. Gezamenlijk zijn ze verantwoordelijk voor de teksten. Veertig jaar later brengt ze Bande Originale uit. Een verzameling van samenwerkingen uit de afgelopen decennia met artiesten als Peter Murphy, Youssou N’Dour en vele anderen. Zowel de muzikale omlijsting als de vocalen van Isabelle Adjani doen denken aan Mylène Farmer, waarbij Adjani zich vooral richt op ballads met een hoge mate van melancholie. Hier en daar aangevuld met Aziatische motieven. De duetten leiden vaak tot verrassende resultaten. Helaas bevat de plaat ook plichtmatige invullingen. Seule met rapper Akhenaton is daarvan het ‘mooiste’ voorbeeld. Japan Airlines wordt verpest door de autotune gekoppeld aan de stem van Pascal Obispo. Daarmee de glans van Peter Murphy’s bijdrage wegnemend. Hoogtepunt van het album is het in 2010 met David Sylvian opgenomen Il Manque Un Mot. Niet alleen vanwege zijn stem. Daar waar arrangementen met strijkers vaak leiden tot overkill en bombast, zijn ze hier perfect in balans met het fundament van elektronika en de vocalen van Adjani. David’s bijdrage duurt welgeteld anderhalve minuut. Halverwege valt het nummer stil, om de volle aandacht te geven aan zijn stem. Maximale dynamiek volgt, waarna het mantra There is One Word Missing klinkt. Negentig tellen die de basis zouden kunnen vormen voor een verdere uitwerking door Sylvian. Het illustreert hoe jammer het is dat we de laatste jaren zo weinig van hem vernemen. Zowel als liedjesschrijver, als vocalist.
