Tijdens de eerste luisterbeurt van een nieuwe plaat gaan velen er vaak zappend doorheen. Als Natasha Khan op Two Suns het nummer Glass inzet, zal echter bij menigeen de doorspoelknop onberoerd blijven. Je wordt namelijk meteen gevangen door haar vocalen en door de spanning die in de compositie zit. Two Suns is Khan’s tweede album en de opvolger van Fur And Gold uit 2006. Haar stem doet afwisselend denken aan zowel Heather Nova, Tori Amos als Kate Bush. Door de sfeer van het openingsnummer ineens drastisch te veranderen, wordt de spanning verder opgebouwd dankzij de toevoeging van apocalyptische, tribale drums. In het refrein valt het enorme vocale bereik van deze zangeres op. Ook nummers als Sleep Alone en Moon And Moon zorgen ervoor dat de afstandbediening met rust wordt gelaten. Na het goede begin wordt de betovering enigszins doorbroken door de single Daniel. Peace Of Mind and Good Love isoleren vervolgens het droomachtige element van de muziek, waardoor de opgebouwde spanning wegvalt. Juist het contrast tussen dreigende bewolking en doorbrekende zonnestralen maakt deze plaat zo aantrekkelijk. Met Siren Song wordt de draad gelukkig weer opgepakt. Repeterende pianopartijen, aanzwellende keyboards en een laag van drumroffels tillen het nummer naar ongekende hoogte. Wat opvalt aan Two Suns is hoe toegankelijk de refreinen zijn en hoe makkelijk deze blijven hangen. Hierdoor wil je niets liever dan de plaat steeds weer opnieuw beluisteren. Het beklemmende The Big Sleep, samen met Scott Walker, is een passend einde van een reis door de mysterieuze wereld van Bat For Lashes. M.I.A. en Radiohead waren blijkbaar al fan. Daar kunnen ze mij nu aan toevoegen.
