Als de lichten uitgaan, vult een oorverdovend gejuich de Gelredome in Arnhem. Zachtjes zwellen de keyboards aan tot een geluid dat doet denken aan een gedempte storm. Alsof er een aantal gigantische windmachines naar binnen worden gereden. Terwijl de bandleden het podium op komen lopen, creëren samples van middeleeuwse choralen een bijna gothische sfeer. Zanger Till Lindemann wordt in de spotlights gezet en zingt de eerste regels van Rammlied. Nog steeds gedragen door mysterieuze keyboards die de spanning langzaam maar zeker verder opbouwen. Vervolgens barst het geweld los. Zeeën van vuur en gigantische lichtbakken boven het podium dansen op de maat van de harde gitaren. Het publiek danst mee. Bist Du Einsam Und Allein. Wir Sind Hier. Schalte Ein. De sfeer zit er meteen in. Zo stel ik het me voor als Rammstein op 6 december aanstaande in de Gelredome staat. Dit keer heb ik geen kaarten besteld omdat ik ze al een paar keer eerder heb gezien. Op Rock Werchter en in de Heineken Music Hall. Bovendien ken ik hun kunstje nu wel. Hun laatste album Rosenrot beluister ik dan ook heel wat minder dan eerdere platen als Herzeleid en Mutter. Ondanks dat, neem ik blind de nieuwe single Pussy mee. Thuisgekomen maakt mijn nieuwsgierigheid al gauw plaats voor teleurstelling. Het tweede nummer Rammlied maakt echter alles goed en doet me beseffen dat dit een geweldig mooie opener voor het komende concert zou kunnen zijn. Ondertussen beuken de gitaren door en schreeuwt Lindemann de longen uit zijn lijf. Met een glimlach om mijn mond fantaseer ik dat ik erbij sta. Genietend van het spektakel. Net als een aantal jaren terug in Amsterdam.
