Als voorloper van het gelijknamige album brengt Steven Wilson begin dit jaar de single The Raven That Refused To Sing uit. Voorzien van een fraaie video trekt het nummer flink wat aandacht. Deze week is opvolger Drive Home als fysieke uitgave gereleased. Net als de titeltrack meer neigend naar een ballad dan naar de wat complexere stukken die we de laatste jaren van hem gewend zijn. Opnieuw voorzien van een prachtige video. Geregisseerd door Jess Cope. Hoe om te gaan met verlies. Dat is de thematiek die centraal staat. Vervolgens wordt het verhaal verteld van een man die een traumatische gebeurtenis in zijn leven geblokt heeft uit zijn geheugen. Als altijd druipt de wonderschone melancholie ervan af, slechts onderbroken door een door merg en been gaande gitaarsolo. Wat vooral opvalt aan deze single is de hoeveelheid extra’s. Vastgelegd op zowel Compact Disc als Blu Ray. Aangezien Steven Wilson eerder in de documentaire Insurgentes zijn afschuw over de MP3-speler heeft uitgesproken, zal het idee van de extra schijf wel van hem afkomstig zijn. Zo kun je het materiaal ook lekker in je auto beluisteren. De Blu Ray bevat beide eerder al genoemde video’s, aangevuld met live-registraties van The Watchmaker en The Holy Drinker. Begin dit jaar opgenomen in Frankfurt. Van datzelfde concert heeft ook het mooie Insurgentes een plek op de schijf gekregen. Afkomstig van Steven Wilson’s debuut. The Birthday Party is een previously unreleased track die, net als een orkestrale uitvoering van The Raven That Refused To Sing, alleen als audio is toegevoegd. Op de extra schijf vind je al het materiaal nog een keer terug. Drive Home is daarop ingekort tot een Radio Edit. Omdat Drive Home uiteindelijk toch een single is.
