Ik ben iemand die altijd netjes toestemming vraagt. Als ik een foto van een fotograaf wil gebruiken bij een recensie op deze website, dan vraag ik eerst of dat mag. Bijna iedereen geeft meestal toestemming. Ook de grote jongens. Ze bedanken je zelfs voor het feit dat je het aan ze vraagt. Als ik een eigen bewerking van een nummer van Klaus Schulze op YouTube zet, meld ik dat ook netjes. Wellicht naïef, maar ik vind dat dat zo hoort. De reactie is echter stuitend. Uiteraard wordt er niet gereageerd op de muziek. De mail bevat slechts juridische dreigementen. Ik had voordat ik het nummer plaatste toestemming moeten vragen en ik dien ‘sofort’ de video te verwijderen. Het feit dat ik er bewust voor gekozen heb om het nog niet openbaar te zetten, telt niet mee. Uiteraard heb ik het netjes verwijderd. Ik heb geen zin in gedoe. Vervolgens ga ik eens zoeken naar video’s van Klaus Schulze. Er blijken bijna 60.000 filmpjes online te staan. Soms complete albums. Meestal geen eigen bewerkingen, maar het originele materiaal. Zouden al die lui toestemming hebben gevraagd? Ik geloof er niks van. Zou de juridische meneer die het copyright van meneer Schulze beschermt al die mensen ook gaan mailen? Ik geloof er niks van. Worden alleen diegenen aangepakt die netjes om toestemming vragen? Ik heb het hem gevraagd en kreeg slechts een juridische preek. Hij zal ongetwijfeld in zijn recht staan. Niet voor niets citeert hij uit het wetboek van strafrecht. Het voelt alleen niet lekker. Vooral niet omdat heel veel ander materiaal gewoon ongemoeid wordt gelaten en je elders met één druk op de knop het gehele oeuvre van Klaus Schulze gratis kunt downloaden. Ik vraag me tegelijkertijd ook af wat de heer Schulze er zelf van zou vinden.
