Ondertussen is al het materiaal van The Rolling stones al eens geremastered. Toch wordt het gehele oeuvre van de band op dit moment opnieuw uitgebracht. Ook Some Girls. Dit keer inclusief een extra schijf met twaalf nog niet eerder verschenen composities. Ik heb altijd een haat-liefdeverhouding gehad met dit album van The Rolling Stones. In 1978 koop ik de plaat blind, maar uiteindelijk ben ik toch lichtelijk teleurgesteld over de kwaliteit ervan. Op Some Girls worden ogenschijnlijke niemendalletjes afgewisseld met briljante composities. Zo bevat het een langere versie van Miss You, inclusief solo op saxofoon. Een variant die ik altijd beter heb gevonden dan de release op single. Some Girls is niet goed uit de opboetsbeurt gekomen. Waar je bij een remaster vaak flink wat verbetering hoort, valt hier op dat de oorspronkelijke digitale release toch beter klinkt. Na beluistering van de tweede schijf blijkt bovendien dat ze die nummers best hadden mogen vermengen met de toppers van de oorspronkelijke plaat. Onbegrijpelijk dat deze juweeltjes zo lang op de plank zijn blijven liggen. Wellicht zal dit te maken hebben met het feit dat er een aantal covers bij zitten van onder andere Hank Williams. Wat klinken de Stones hier zoals je het verwacht. Vuig en zompig. Zo hoort het. Sporadisch hoor je Rhythm & Blues met invloeden vanuit de Country. Jaren later opnieuw opgepakt. Wellicht is het op dat moment nog te vroeg voor dit soort experimenten. Daarnaast is het geluid van de tweede schijf heel wat beter. Hierdoor houd ik een dubbel gevoel over aan deze heruitgave. Toch interessant genoeg om onder de aandacht te brengen. Omdat het een dubbelaar betreft, waarvan het bonusmateriaal de kwaliteit van het origineel overstijgt.
