Een van de redenen waarom ik niet van voorprogramma’s houdt, heeft te maken met het feit dat ze vaak qua muziekstijl niet passen bij de band waar je voor komt. Zo ook op 16 maart 1993. We zijn onderweg naar Gent. In De Vooruit treedt Fish op. De voormalig zanger van Marillion. Voordat de Schot het podium betreedt, warmt Rubicon de zaal op.

Lees meer

Via een mixtape ontdek ik het label Blackest Ever Black. Tien jaar geleden opgericht in London. De laatste jaren uitgegroeid tot een plek waar diverse bands de gelegenheid krijgen om hun muziek uit te brengen. Omdat ze zich toeleggen op het meer obscure en donkere werk, zullen vele namen niet direct een belletje doen rinkelen.

Lees meer

Ik zie slechts de laatste minuten van Sinistro’s optreden in het voorprogramma van Paradise Lost, maar die maken een enorme indruk. Op een basis van loodzware gitaarmuren weet frontvrouw Patricia Andrade, met haar in het Portugees gezongen vocalen, het publiek bijna te hypnotiseren. Na het optreden koop ik het album Sementè om uiteindelijk ook het debuut Citade te bestellen.

Lees meer

This Mortal Coil is een muzikaal project van Ivo Watts-Russell. De oprichter van het platenlabel 4AD. Via deze band presenteert hij artiesten van zijn label onder een gemeenschappelijke noemer. Dead Can Dance en The Cocteau Twins zijn in het oog springende namen, maar ook Tanya Donelly en Kim Deal zijn van de partij. Tussen 1984 en 1991 brengt This Mortal Coil drie albums uit.

Lees meer

In 1987 laat Within The Realm Of A Dying Sun van Dead Can Dance een verpletterende indruk achter op menig muziekliefhebber. Dankzij de mengeling van Gothic en Wereldmuziek. in de loop der jaren voegen ze daar nog wat middeleeuwse trekjes aan toe. Na de release van het qua verkopen ietwat teleurstellende Spiritchaser, besluiten Brendan Perry en Lisa Gerrard het voor gezien te houden.

Lees meer

De aankondiging van een nieuwe plaat, inclusief tournee, is voor mij reden om een van de sleutelplaten in mijn muzikale ontwikkeling in het zonnetje te zetten. Er zijn van die releases die, terugkijkend, zoveel indruk maken dat ze een speciaal plekje veroveren. Empires And Dance van Simple Minds is er zo een, maar ook Yessongs van Yes.

Lees meer

Brendan Perry kennen we vooral van zijn samenwerkingsverband met Lisa Gerrard in Dead Can Dance. Gerrard heeft ondertussen al een aantal succesvolle solo-CD’s opgeleverd en verbreedt de laatste jaren haar horizon met het schrijven van muziek voor diverse soundtracks, waarbij vooral haar samenwerking met Hans Zimmer voor The Gladiator tot de meest aansprekende voorbeelden behoort.

Lees meer

Tijdens het luisteren naar het tiende album van Piano Magic, waan ik me weer in de periode dat het 4AD-label schittert in het verkennen van onontgonnen gebied. Bands als This Mortal Coil, Cocteau Twins en Dead Can Dance worden dan groot, door atmosferische en stijlvolle muziek uit te brengen die soms als avantgardistisch wordt bestempeld.

Lees meer