Twee jaar geleden ben ik nog verontwaardigd over het feit dat het tweede album van The Boxer Rebellion slechts als download te verkrijgen is. Fysieke exemplaren worden alleen na optredens aangeboden. Gelukkig wordt die fout een half jaar later rechtgezet en krijg ik alsnog de gelegenheid om het prachtige Union aan te schaffen. Nu is er opvolger The Cold Still. Een album dat voortborduurt op de compacte, melodieuze Post-Punk van Union. Toch hoor je dat de band het spectrum heeft verrijkt, door meer ruimte te bieden aan datgene wat er onderhuids altijd al ingezeten heeft. Een verstild melancholische laag, waardoor de karakteristieke vocalen van zanger Nathan Nicholson meer naar de voorgrond treden. Vocalen die hier en daar wel wat weg hebben van Morten Harket en Paul Buchanan van respectievelijk A-ha en The Blue Nile. Door de toevoeging van die extra subtiliteit komt de muziek van The Boxer Rebellion op The Cold Still dan ook beter tot zijn recht. Zelfs de gitaarmuren klinken dynamischer. In nummers als Doubt en Locked In The Basement trappen ze naar mijn smaak wat te veel op de rem, waardoor het karakteristieke van hun sound enigszins verloren gaat. Gelukkig geldt dat niet voor de rest van deze plaat. The Cold Still blinkt namelijk uit in het smeden van een prima evenwicht tussen bombast, melancholie, gitaren, geraffineerdheid en melodie. In nummers als Step Out Of The Car en Organ Song wordt deze stap vooruit dan ook treffend duidelijk gemaakt. Na hun debuut Exits worden ze gedumpt door platenmaatschappij Mercury. Dit derde album maakt pijnlijk duidelijk dat ze zich daarover nog wel eens achter de oren zullen krabben. The Boxer Rebellion staat aan de vooravond van een grote doorbraak.
