Dream Theater – Parasomnia


Met het vertrek van Mike Portnoy in 2010, leek er niets aan de hand voor Dream Theater. Er werd een nieuwe drummer gevonden en de band ging door met datgene waar ze goed in waren. Albums uitbrengen op het snijvlak van Progressive Rock en Progressive Metal. Toch konden de nieuwe releases niet meer tippen aan het eerdere werk.

Lees meer

IQ – 20240920


IQ. Een van de vaandeldragers van de nieuwe lichting Progressive Rock bands die 40 jaar geleden het genre nieuw leven inblazen. Qua populariteit nooit het niveau van een band als Marillion gehaald. Wel verzekerd van een grote, loyale achterban. Hun concert in De Pul te Uden is dan ook uitverkocht. Deze avond treden ze aan in de oorspronkelijke bezetting.

Lees meer

Yes – From a Page


Tijdens het samenstellen van een afspeellijst met Yessongs op Spotify kom ik From a Page tegen. Een box die ik vijf jaar geleden volledig genegeerd heb, omdat die ‘leftovers’ bevat uit de periode van Fly From Here; een album dat hoog in de Top 10 staat van minst interessante platen die de band ooit heeft uitgebracht.

Lees meer

Leprous – Coal


Herkenbaar? Muziek die ineens binnenkomt, terwijl je het album al een tijd geleden gekocht hebt of in een afspeellijst zette? Het overkomt me vandaag tijdens het beluisteren van mijn Progressive Rock verzameling op Spotify. Het nummer Foe van het Noorse Leprous trekt mijn aandacht. Afkomstig van Coal uit 2013. Vergeleken met hun recente werk, waar ze een iets toegankelijkere insteek kiezen, is Coal wat minder gepolijst.

Lees meer

Porcupine Tree – Closure / Continuation Live


Na de release van The Incident wordt het stil rondom Porcupine Tree. De diverse leden gaan met eigen projecten aan de slag. Steven Wilson lanceert een succesvolle solocarrièrre. Richard Barbieri werkt samen met Steve Hogarth van Marillion. Gavin Harrison vervolgt zijn drumkunsten bij de collega’s van Pineapple Thief. De aankondiging vorig jaar van een nieuwe plaat is een verrassing.

Lees meer

Roger Waters – Dark Side Of The Moon Redux


Roger Waters die Dark Side Of The Moon van een nieuwe interpretatie voorziet? Dat kan alleen maar tot teleurstelling leiden, zou je denken. Dat klopt. Ook al was hij vijftig jaar geleden zelf medeverantwoordelijk voor de oplevering van een van de invloedrijkste en meest verkochte platen allertijden. Want dat is Dark Side Of The Moon in zijn oorspronkelijke vorm.

Lees meer

The Nealions – 20230915


Leffingeleuren in zijn huidige vorm is het perfecte festival. Enkele jaren geleden is er besloten om qua grootschaligheid terug te schakelen. Waar Zaal de Zwerver voorheen het tweede podium was en op de markt een grote tent stond, is deze zaal nu The Main Stage. Een kleinere tent maakt het compleet. Doordat er ook buiten die twee podia op het Busker Stage muziek is, zonder dat je een toegangskaartje nodig hebt, worden de dorpsbewoners nadrukkelijk uitgenodigd om er een mooi weekend van te maken.

Lees meer

Steven Wilson – The Future Bites


Steven Wilson is het toonbeeld van een artiest die constant in ontwikkeling is. Stilstand is achteruitgang. Gestart als individu met Porcupine Tree. Later uitgebouwd tot volwaardige band. Ook dan altijd zoekend naar vernieuwing. In eerste instantie symfonisch met daarbij passende, lange composities. Uiteindelijk uitgegroeid naar meer compactheid, waarbij er ook ruimte is voor stevige gitaren.

Lees meer

Yes – Yessongs


Als jochie van elf jaar oud word ik door mijn oudere buurjongen gewezen op Yessongs van Yes. Voor iemand die op dat moment vooral gefixeerd is op de nummers die via de Top 40 worden opgeleverd, openen de klanken van Yes een nieuw universum. Ik kom erachter dat composities niet gelimiteerd hoeven te zijn tot een duur van vijf minuten.

Lees meer