Freek de Jonge is dit jaar de eerste zomergast. Na bijna een uur laat hij een fragment zien van de film Pina. Geregisseerd door Wim Wenders. Handelend over de Duitse choreografe Pina Bausch. Mij valt vooral de muziek op die onder het fragment zit. Helaas wordt daar geen aandacht aan besteed. Sowieso iets waar ik me wel vaker over verbaas. Ook bij Zomergasten. Gelukkig helpt Shazam me dan verder. Uiteindelijk kom ik erachter dat het gaat om een nummer van Yun Miyake. The Here And After. Gebruikt voor de soundtrack bij de film. De compositie is oorspronkelijk afkomstig van het album Stolen From Strangers. Miyake is een trompettist uit Japan die op Stolen From Strangers Jazz combineert met invloeden uit allerlei windstreken. In de instrumentale nummers neigt het vooral naar subtiele Jazz. Daar waar er vocalen zijn toegevoegd, krijgt de muziek een meer werelds karakter. In een uur tijd reis je van Brazilië naar Bulgarije om vandaar uiteindelijk in het Midden-Oosten te belanden. Arto Lindsay lijkt de wereld van de Franse chansons van de jaren vijftig nieuw leven in te blazen en klinkt alsof hij daarvoor speciaal naar een zonnig strand in Chili is afgereisd. Elementen die ogenschijnlijk tegenovergesteld aan elkaar zijn, worden op bijzondere wijze met elkaar verbonden. Ook qua instrumenten. De ene keer hoor je een mandoline en vervolgens worden je oren verwend met subtiele elektronische percussie. Op het nummer dat klinkt tijdens Zomergasten werkt Miyake samen met Lisa Papineau en weet hij Avantgarde, Jazz en World op een zeer speciale manier te combineren. Het leidt tot een schitterende plaat van een artiest waar ik me de komende tijd graag wat meer in verdiep.
