De EP Holding Our Breath uit 1991 van Slowdive bevat een cover van Syd Barrett’s Golden Hair. Oorspronkelijk afkomstig van The Madcap Laughs uit 1970. Zijn debuut na het gedwongen afscheid van Pink Floyd. Slowdive is een van de grondleggers van de Shoegaze. Kenmerkend voor het genre op dat moment, is dat de zang verzandt in overdadige galm. Hierdoor beschouw ik deze uitvoering bijna als een belediging van het origineel. Pluspunt is dat Slowdive er een eigen instrumentaal stuk aan toevoegt. Door het ontbreken van enige dynamiek, helaas nog steeds niet opzienbarend. Tegenvallende waardering voor de band, in de hoogtijdagen van de Brit Pop en Grunge, leidt uiteindelijk tot het einde van Slowdive. In 2014 komen ze weer bij elkaar. Nieuwe generaties herwaarderen hun vroegere werk. Het leidt zelfs tot een nieuwe plaat. De band wordt een graag geziene gast op de festivals, waarbij ze steevast Golden Hair als afsluiter spelen. In de loop der jaren is die cover duidelijk volwassen geworden. Live ontbreekt de overdadige galm. En eindelijk; dynamiek in een gitaarmuur. In 2018 zie ik de band op Best Kept Secret, waarbij de nadruk ligt op hun titelloze album uit 2017. Afgewisseld met klassiekers uit het verleden. Door niet te leunen op successen van vroeger, geeft de setlist extra glans aan het concert. Afsluiter is Golden Hair. Shoegaze in optima forma. Duellerende gitaren die op een basis van een pulserende bas toewerken naar een indrukwekkend hoogtepunt. Me met kippenvel, vastgenageld aan de grond achterlatend. In een tent die even lijkt op een parallel universum.
