Na de teleurstellende berichten in de laatste editie van The Glamour over het voorlopig niet verschijnen van het gelijknamige album van The Comsat Angels, werd het tijd om poolshoogte te gaan nemen bij Crisis Records zelf. En zo rijd ik op een mistige maandagavond naar het Postiljon te Rosmalen, waar ik Sjaak de Bruijn zal treffen voor een interview. Al snel merk ik dat Sjaak een belangrijke overeenkomst met me heeft, waardoor het gesprek bijna automatisch op gang komt; een liefde en gepassioneerdheid voor muziek in het algemeen en voor The Comsat Angels in het bijzonder.
Hoe lang bestaat Crisis Records al?
Het is drie jaar geleden begonnen als een soort ‘bloed kruipt waar het niet gaan kan’. Na mijn studie startte ik als platenimporteur bij Boudisque. Daarna stapte ik over naar Polydor, waar ik Product Manager en Marketing Manager ben geweest. In 1991 zijn we begonnen met Crisis Records. Een van de eerste dingen die je dan doet, is het onder de loep nemen van je eigen platencollectie. Om te kijken of daar interessante items bij zitten, die nog niet op CD zijn verschenen. Zo kwamen we uit bij de platen van The Comsat Angels die ze voor Polydor hebben gemaakt. We besloten een brief te sturen aan Frank Silver, de toenmalige manager van The Comsat Angels. Om ons voornemen om hun eerste drie platen opnieuw uit te brengen kenbaar te maken. Tot mijn stomme verbazing werd ik teruggebeld door Kevin Bacon, toen nog de bassist van de band. Hij vond het een uitstekend idee van ons en wenste ons veel succes. Hij moest ons namelijk doorverwijzen naar Polydor, omdat die alle rechten hadden. Wel meldde Kevin dat de band bezig was met een nieuwe plaat in hun eigen studio in Sheffield, maar dat ze nog zonder platenmaatschappij zaten. Of ik niet wat van die nieuwe tracks wilde horen. Uiteindelijk kregen we een demo opgestuurd met zes nummers; de aanzet tot My Minds Eye.
Welke andere bands staan er onder contract bij Crisis Records?
Om even een greep uit het totaal te nemen. We zijn ooit begonnen met Steve Hackett en moderne Jazz. We hebben daarna een plaat van Noordkaap uitgebracht. Recent hebben we een contract afgesloten met John Wetton. Van hem zal volgend jaar een live-CD verschijnen en wellicht zelfs een CD-i. Ook zijn we bezig met Adrian Borland, The Bad Examples en Talbot & White van The Style Council. The Brandos is op dit moment een belangrijke band voor Crisis. Van de verkoop van hun recente CD verwachten we veel. Ze traden een paar jaar geleden op in de zeer kleine zalen. Ondertussen kunnen ze de capaciteit van 500 tot 1.000 personen al aan. Daarnaast zijn we erg actief in het genre van de Dance.
Wat voor een contract hebben The Comsat Angels met Crisis Records?
Er zijn een aantal soorten contracten. Een band kan besluiten een plaat in eigen beheer uit te brengen of kan in zee gaan met een platenmaatschappij. Je kunt als label een contract sluiten met de band voor een bepaalde periode, maar je kunt ook met licenties werken. Dan vertegenwoordig je de band in een bepaald gebied. The Comsat Angels hebben een heel open contract met Crisis Records. Het is niet zo dat we een deal voor een aantal albums of een bepaalde periode hebben. Sowieso hebben we geen standaardcontracten. Per band kijken we naar de samenwerking, waarbij het uitgangspunt uiteraard is dat we minimaal onze investeringen terug kunnen verdienen. In het geval van The Comsat Angels was het voor ons enorm gunstig dat ze zelf beschikten over een studio. Overgehouden aan het avontuur met Island Records. Daardoor hoefden we als label geen studiokosten te betalen. Overigens heeft de band uiteindelijk de studio en de aandelen die ze erin hadden verkocht. Kevin Bacon doet nu het management van Axis. Zowel My Minds Eye, Unravelled als The Glamour zijn nog onder de oude, gunstige condities opgenomen. Een eventuele opvolger uitbrengen, betekent afrekening op basis van het gangbare uurtarief.
Nu je het over releases hebt. Is er al een datum bekend voor The Glamour?
Een van de belangrijkste nieuwtjes op dit moment is dat we het album in de tweede week van januari uit gaan brengen. In de tweede OOR van 1995 volgt een recensie, waarna eind februari een tour start. In totaal zal de band zes tot acht keer in Nederland optreden. Vervolgens wordt Duitsland bezocht en sluiten ze de tour af in Engeland. Hopelijk kan de band vervolgens ook nog wat festivals meepikken.
Waarom is de release zo lang uitgesteld?
Dat is een samenloop van omstandigheden. Zowel Steve als ik hadden een beetje een kater overgehouden aan de vorige tour. Achteraf kwam de tweede tour in Nederland na de release van My Minds Eye te snel na de eerste. Daar zullen de fans het ongetwijfeld niet mee eens zijn. Bovendien arrangeerde het tourmanagement vooral optredens in de kleinere zalen. Niet per sé een slechte zaak, maar dat willen we voor de volgende reeks van concerten toch wel anders zien. Vandaar dat het management nu bij MOJO/Double You ligt. Daarnaast was het van groot belang om alles tot in de puntjes geregeld te hebben ter ondersteuning van de release. Het feit dat Steve Fellows vader werd, betekende dat de release niet ondersteund zou kunnen worden door een tour. Het leidde tot uitstel, maar gelukkig niet tot afstel.
Hoe begeleidt Crisis Records de release van The Glamour?
De CD wordt tegelijkertijd in de Benelux, Frankrijk, Duitsland en Scandinavië uitgebracht, waarbij Crisis zich bezig gaat houden met de contacten naar de pers. Daarbij heeft de promotie van de band in Duitsland een hoge prioriteit, omdat daar een potentiële markt ligt. Daarnaast willen we optredens gaan regelen in Frankrijk en Scandinavië, maar dat bevindt zich nog in een verkennende fase.
Dan over de plaat zelf. Vertel eens wat over het uiteindelijke resultaat
Ik heb de tape op dit moment thuis liggen. Wellicht dat we die na het interview even kunnen gaan beluisteren. Het is echt een beest van een CD geworden, ook voor degenen die de band nog niet kennen. Er ligt zoveel materiaal, dat ze een dubbelaar uit zouden kunnen brengen. Dat gaat niet gebeuren, dus niet alles zal op The Glamour terechtkomen. Steve wil ook alleen het beste van het beste erop. Sommige nummers zijn uiteraard bekend van de tour. Hier en daar zijn ze wat ingekort of qua arrangement enigszins gewijzigd. Verder ontdekte ik op de tape nog twee nieuwe tracks, waarvan het nog niet duidelijk is of ze een plek zullen krijgen op het album.
Heeft Crisis invloed op de samenstelling van de CD?
Bij iedere band is dat anders. Bij The Comsat Angels laten we dat graag over aan Steve Fellows. Bij de release van Unravelled hebben zowel Jan Douwe Kroeske als Crisis een flinke vinger in de pap gehad. Ook omdat Kroeske Executive Producer was. De invloed op de samenstelling van The Glamour beperkt zich slechts tot het kenbaar maken van onze eigen voorkeur. Dat hebben we ondertussen gedaan en nu is het ook voor ons afwachten wat het eindresultaat zal gaan worden. Wat al wel vaststaat, is dat de plaat zal openen met Psychedelic Dungeon.
Is er nog nieuws te melden over de Polydor-albums?
We hebben een akkoord zwart op wit. Dus dat is goed nieuws. Halverwege maart wordt er een begin gemaakt. Het plan is om de opnames samen met Steve te remasteren en om extra tracks toe te voegen die eerder alleen op single of op 12″ verschenen zijn. Steve is ook al bezig om in zijn archieven te zoeken naar illustratief materiaal.
Dat is een verrassende ontwikkeling?
Klopt. Eerder was Steve nog negatief over het opnieuw uitbrengen van deze platen. Dat had alles met rechten en royalties te maken. Waarom zou je anderen helpen om aan jouw product geld te verdienen, zonder er zelf iets aan over te houden. Bovendien waren de bandleden bang voor een overdosis aan releases. Dat zou voor de nieuwe bandleden – Simon Anderson en Terry Todd – wellicht ook teveel de focus leggen op het verleden. Dat Steve daar nu anders over denkt, heeft te maken met het feit dat hij vader is geworden. Hij is daardoor veranderd, waardoor hij zaken ook wat positiever bekijkt. Elk product van The Comsat Angels kan juist een reden zijn voor nieuwe aandacht in de media en dat is uiteindelijk alleen maar gunstig voor The Glamour.
Zullen we de tape maar eens gaan beluisteren?
Dat lijkt me een prima idee. Vervolgens luister ik met stille bewondering naar Valley of The Nile en al die andere bekende nummers die ze eerder al tijdens de tour speelden. Ik kan Sjaak alleen maar gelijk geven. De plaat staat als een huis. Het klinkt alsof ik er zelf bij ben. Een van mijn favorieten, Hyperprism, is helaas afgevallen. De twee nieuwe nummers vullen dat gemis op. Als liefhebber heb ik weer wat om naar uit te kijken. Een nieuwe plaat en een een uitgebreide tour door Nederland. Opgetogen stap ik in mijn auto en zie dat de mist is opgetrokken.