Customs – Enter The Characters


Ze vraagt of ik het nummer Justine al wel eens heb gehoord. Omdat ze de naam van de band niet weet en ik het antwoord schuldig moet blijven, besluit ik de titel op te gaan zoeken in iTunes. De resultaten die dat oplevert, doen geen belletje rinkelen. Als ze aangeeft dat ze het nummer op Studio Brussel heeft gehoord, besluit ik om de Afrekening maar eens te bekijken. Uiteindelijk vind ik het nummer Justine terug op de tweede plek. Na enig speurwerk kom ik erachter dat het om een band uit Leuven gaat, die in België op dit moment hoge ogen gooit en eerder al debuteerde met de single Rex. Die is wel terug te vinden in iTunes. Als eerste valt de sterke melodielijn op, die meteen in je hoofd blijft hangen. Het besluit om de plaat te kopen is dan ook snel genomen. Enter The Characters raast vervolgens als een denderende trein door de woonkamer. Strakke ritmes, compacte liedjes en sprankelende, soms galmende gitaren doen me weer denken aan de New Wave van vroeger. Mede ingegeven door de sound van de zanger zou je kunnen denken, als je niet beter zou weten, dat je naar een vrolijkere variant van Interpol aan het luisteren bent. Vernieuwend is Customs dan ook niet te noemen. Je hoort duidelijk de invloeden van Joy Division en The Sound terug. De band klinkt echter heel wat frisser dan de gemiddelde reïncarnatie van de jaren tachtig waardoor we de laatste jaren worden achtervolgd. Zo komt de groep inhoudelijk minder somber uit de hoek, dan normaal gesproken gangbaar is in het genre. De zinsnede I’d Love To Be Depressed Once If I Could Find The Time, zegt genoeg. Daarmee is de band subtiel origineel en weet Customs pakkende refreinen te creëren in een genre waar het gevaar van cliché’s continu op de loer ligt.

Plaats een reactie