De band die in 2007 het beste album van het jaar oplevert, is na drie jaar afwezigheid weer terug met Infinite Arms. Helaas is Band Of Horses een kant op gegaan, die niet iedereen zal bevallen. Waar ze in 2006 in galop debuteren met Everything All The Time, zijn er op opvolger Cease To Begin al heel veel momenten in draf te constateren. Het maakt van de plaat een afwisselend en spannend geheel, waarop Indie wordt gelardeerd met invloeden uit Country en Folk. Op hun nieuwste album, Infinite Arms, is echter definitief gekozen voor laatstgenoemde stijlen. Aan de ene kant goed dat de band een evolutie heeft doorgemaakt en daarin een besluit heeft genomen, maar aan de andere kant gaan ze hierdoor wel erg lijken op bands als Fleet Foxes en Midlake. Waar zanger Ben Bridwell in het verleden vooral solo zijn ding doet, is er nu gekozen voor de melodieuze samenzang die helemaal in het verlengde ligt van eerdergenoemde bands. Het doet afbreuk aan de stem van Bridwell. Natuurlijk staan er aangename nummers op de derde plaat van deze Amerikaanse band, maar door het definitief kleur bekennen zullen fans van het eerste uur af gaan haken. Op Northwest Appartment horen we nog even die ouderwets rockende gitaren, die we zo goed kennen van hun eerste plaat. Voor de rest is het allemaal redelijk relaxed en honingzoet, met als hoogtepunt Factory. Ondanks dat je eigenlijk niet wilt dat de band deze kant op beweegt, merk je dat de melodieën zich ondanks alles toch in je hoofd nestelen en dus best knap in elkaar zitten. Magistrale zoetsappigheid. De paarden vervolgen hun weg. In stap en in draf. Niet langer in galop. Daarom hebben we waarschijnlijk wat langer op deze release moeten wachten.
