Tijdens een muziekavond met TJ Kong beluister ik After Dark, My Sweet. Een plaat die hij samen met Nuno Dos Santos gaat uitbrengen. Ik ben zeer onder de indruk. De pers reageert vervolgens louter positief en heeft het over een van de beste Nederlandse dancealbums in jaren. Als ik na aanschaf van de plaat thuis de koptelefoon opzet om opnieuw aan de ontdekkingsreis te beginnen, ben ik in gedachten in de ruimte waar ik deze klanken voor het eerst hoor. Hier en daar herken ik wat nummers. Terwijl het repeterende Tranentrekker me de digitale wereld van beide heren intrekt, verwonder ik me over het grote aantal namen die ze hebben kunnen interesseren voor een bijdrage aan dit album. Zo verzorgt Nicolette, bekend van haar samenwerking met Massive Attack op Protection, de vocalen op twee nummers. Vooral Something Happened maakt indruk. Ook Robert Owens, een van de bekendere zangers in het genre, hebben ze gestrikt. De plaat is zowel geschikt voor thuis als voor op de dansvloer. Als ik bij The Quiet Room ben aanbeland, word ik letterlijk even stil. Warme gelaagde keyboards en heerlijk subtiele ritmes worden vermengd met samples uit het echte leven. Het doet me denken aan een reïncarnatie van Cabaret Voltaire. Waar de gemiddelde dansplaat vaak als kil wordt bestempeld, wordt op dit album gedemonstreerd hoeveel gevoel je in een enkele toetsaanslag kunt leggen. Aan het eind van de plaat doet Edward Chapel daar met zijn klarinet nog een schepje bovenop. Alsof hij langzaam alle elektronika uitblaast en het begin aankondigt van een volgende release, waarin flink wat gas terug wordt genomen. After Dark, My Sweet is een mooi vervoermiddel om je door de avontuurlijke wereld van dit Nederlandse duo te verplaatsen.
