Kate Bush die haar eigen nummers van een nieuwe interpretatie voorziet. Zo kun je haar recente release Director’s Cut het beste samenvatten. Niet altijd acties die tot een gegarandeerd positief resultaat leiden. Kate Bush legt uit dat ze er al jaren over dacht om nummers van The Sensual World en Red Shoes te downgraden tot de essentie, met als doel om er nieuwe en andere dimensies aan toe te voegen. Daarin slaagt ze wonderwel. Alsof ze laagje voor laagje van een ui heeft afgepeld, om de juiste balans te vinden en zo haar zang nog meer op de voorgrond te plaatsen. Delicater en intiemer. Alle vocalen en drums op Director’s Cut zijn opnieuw opgenomen en drie tracks zijn in zijn geheel ververst. Het album trapt af met Flower Of The Mountain, een nieuwe versie van The Sensual World. Dit keer bevat het nummer wel de oorspronkelijke tekst, die ze in 1989 al wilde gebruiken. Toen kreeg ze geen toestemming van James Joyce’s nazaten om een fragment van Ulysses in de lyrics te verwerken. Nu wel. Hierdoor is de compositie eindelijk in de versie te horen zoals Kate Bush het graag wilde. Ook This Woman’s Work is opnieuw opgenomen. Aangezien het hier om een van haar mooiste nummers gaat, ben ik redelijk sceptisch over deze actie. Als ik uiteindelijk het resultaat beluister, ben ik zeer onder de indruk. Prachtige soundscapes maken het lied nog brozer. Slechts begeleid door elektrische piano en synthesizers lijkt het alsof ze optreedt tijdens een 2 Meter Sessie. Director’s Cut is daarom een geslaagd tussendoortje te noemen. Alleen jammer van die Auto-Tune in Deeper Understanding. Ongetwijfeld zullen daar liefhebbers voor zijn, maar ik vind het verschrikkelijk. Ondertussen blijf ik met smart wachten op nieuw werk van deze dame. Ze schijnt er mee bezig te zijn.
