Uit het niets verrast Yonderboi, oftewel László Fogarasi Jr. uit Hongarije, ons elf jaar geleden met zijn indrukwekkende debuutalbum Shallow And Profound. Mede dankzij het gebruik van Ohne Chanteuse als herkenningstune bij Jean Nelissen’s bijdrage aan het Tourjournaal, weet de plaat in Nederland een relatief groot publiek te bereiken. Door diverse stijlen uit het elektronische genre met elkaar te combineren en daar allerlei samples aan toe te voegen, klinkt zijn muziek erg relaxed. Observerend zelfs. Vijf jaar later brengt hij Splendid Isolation uit, waarop hij het beproefde recept verder optimaliseert en doorontwikkelt. Een aantal weken geleden is Passive Control gereleased. Yonderboi neemt zijn tijd, maar dat komt wel de kwaliteit ten goede. Hij weet zichzelf nog steeds te verbeteren. De tracks op deze plaat zijn meer songgericht, door de inzet van diverse gastvocalisten. Vooral Charlotte Brandi weet hierdoor een stempel op de plaat te drukken. Hier en daar krijgt het zelfs iets weg van Röyksopp in combinatie met Karin Dreijer Andersson. Luister maar eens naar She Complains. In Exhaustible Well laat hij, middels een eenvoudige sample, nog maar eens horen waar zijn roots liggen. Op het kruispunt van het Oosten en het Westen. Ondanks dat de plaat iets toegankelijker is dan zijn voorgangers, wordt het nergens te glad. Daar zorgt de combinatie van elektronika met piano en gitaar wel voor. En uiteraard het talent van Yonderboi zelf. Hij houdt bijna alles in eigen hand. Ook al is de hype van de Lounge al lang voorbij, Yonderboi heeft een vaste plek weten te veroveren bij vele liefhebbers. Op zijn manier weekt hij zich daardoor los van elk tijdvak en is hij verantwoordelijk voor het opleveren van een indrukwekkend drieluik.
