Na Icicles verrast het Zweedse Twice a Man drie jaar geleden met het uitbrengen van Costume Area. Een collage van Ambient klanken om de expositie Korolys Costume Drama muzikaal te ondersteunen. Karl Gasleben en Dan Söderqvist hebben de afgelopen jaren bewezen dat ze graag hun eigen grenzen verkennen en verleggen. Toch keren ze altijd weer terug naar de basis. Elektro vermengd met invloeden uit de Post-Punk. Dit geldt ook voor Presence. Opener A Time Of Terror klinkt als de soundtrack van een juist gestarte film. Dreigend denderen de synthesizers je woonkamer binnen, waarna de vocalen van Enas Ekhzaiq duidelijk maken dat we ons in het Midden-Oosten bevinden. De instrumentatie is dit keer opvallend donker. Vooral in de wat rustigere nummers. Het creëert een treffend contrast met de melodieën van zanger Dan Söderqvist. In composities als A World Is Gone en Kick The Earthdrum is Twice a Man dan ook op zijn best. Ver verstopt in de achtergrond hoor je het geluid van vervormde en scheurende gitaren. Typerend voor hun muziek in de jaren tachtig, maar helaas de laatste jaren niet altijd meer toegepast. Opvallend is de vocale bijdrage van Karin My op een drietal nummers. Niet prominent op de voorgrond, maar duidelijk bedoeld om Söderqvist aan te vullen. Helaas missen we soms de hun kenmerkende dynamiek. Bovendien ontberen tracks als Lines en Black experimenteerdrift. Toch is Presence een mooie aanvulling op hun oeuvre geworden. Omdat ze hier en daar hun vroegere werk weten te evenaren. Of ze er een nieuw publiek mee aan zullen gaan boren, valt te betwijfelen.