De lijst met hen die ons ontvielen dit jaar, was blijkbaar nog niet lang genoeg. David Bowie, Prince, Keith Emerson, Leonard Cohen en noem ze allemaal maar op. Zojuist krijg ik een melding op mijn telefoon dat Rick Parfitt van Status Quo is overleden. Medisch gezien niet verrassend. De man heeft in de loop der tijd een aantal zware hartaanvallen en keelkanker overleefd en trad al een tijdje niet meer met de band op. Toch verrast het nieuws je. Status Quo teert de laatste jaren nadrukkelijk op de roem die ze in hun beginjaren verwerven. Hierdoor ben ik jaren geleden al afgehaakt. Alhoewel de kerstsingle It’s Christmas Time me in 2008 nog enorm positief verrast. Als ik als jochie dankzij David Bowie de muziek aan het ontdekken ben, koop ik in eerste instantie vooral verzamelaars. Daar staan namelijk alle singles op die ik graag zou willen hebben. De eerste plaat van een artiest die ik koop, is Blue For You van Status Quo. Vooral vanwege Rain. Geschreven door Rick Parfitt. De eerste keer dat ik het nummer op de televisie zie, ben ik bij opa en oma. Van hen mag ik naar Toppop kijken. Rain is flink gestegen. Naar de vijfde positie. Ik verwacht dus dat ze dat nummer wel uit zullen zenden. Dit blijkt het geval te zijn. Terwijl mijn moeder, opa en oma zich nestelen in de eetkamer, positioneer ik me voor het beeldscherm. Ik herinner me nog dat mijn opa het best wel heftige muziek vindt. Hij zegt het met een glimlach omdat hij geniet van mijn liefde voor muziek. Status Quo en harde muziek. Je kunt het je nu niet meer voorstellen. Dankzij dat ene nummer van Parfitt ontdek ik later ook al hun andere klassiekers zoals Roll Over Lay Down en Down Down. Uiteindelijk wordt That’s A Fact van Blue For You mijn favoriet. Thanks Rick. Voor die mooie voetnoot in de soundtrack van mijn leven.
