Zes jaar na het debuut Shades komt Vera Sola met opvolger Peacemaker. Daar waar zij op het eerste album zo’n beetje alles zelf deed, heeft ze nu hulp ingeschakeld. Hierdoor klinkt Peacemaker wat minder ingetogen en vooral voller. Zo zijn er strijkers, blazers en hier en daar wat rauwe gitaren en een Hammond orgel te horen. In Get Wise leidend tot een Jazzy atmosfeer inclusief Latijns-Amerikaanse invloeden. Vera Sola demonstreert met haar tweede release, dat ze muzikaal een enorme stap voorwaarts heeft gezet. Zonder afscheid te nemen van de fundamenten die ze op haar debuut al neerlegde. De elementen van Folk en Americana lijken door het rijkere instrumentarium nu wat meer naar de oppervlakte te komen. Zonder dat het mysterieuze karakter van haar muziek verdwijnt. Is That You is wat dat betreft illustratief. Net als het ingetogen Waiting. De schakel vormend tussen oud en nieuw. De hele plaat klinkt als een soundtrack bij een film van Quentin Tarantino. Zoals bekend vist hij voor zijn films allerlei obscure muzikale pareltjes uit de archieven ter ondersteuning van zijn beelden. Voor een volgende moderne Western zou hij qua sfeer en geluid integraal voor Peacemaker kunnen kiezen. En anders voor het nummer Blood Bond. Een compositie waarin de aanzwellende gitaren toewerken naar een bijna bombastisch en rauw hoogtepunt. Alhoewel de roots van Vera Sola duidelijk in de Amerikaanse muziekstijlen liggen, is de invloed van het Franse chanson nooit ver weg. In afsluiter Instrument of War bijvoorbeeld. Dankzij haar indrukwekkende stem, die op het hele album de rode draad vormt. De verschillende verhalen samenvoegend tot een mooi geheel. Peacemaker gaan we in december terugzien in de jaarlijstjes.
