Na het optreden van Deeper lopen we snel naar Zaal de Zwerver, zodat we nog een stuk mee kunnen pikken van het concert van Loverman. Omschreven in het programmaboekje van Leffingeleuren als ‘beinvloed door Burial, Mount Kimbie en James Blake’. Daardoor verwacht ik, vooral vanwege de eerstgenoemde naam, een hoofdrol voor duistere elektronika met hier en daar een gitaar. Bij binnenkomst zie ik echter slechts een man achter een piano zitten, die vervolgens een akoestische gitaar pakt om een gevoelig lied te brengen. Eerst denk ik nog dat Loverman afgezegd heeft. Op het laatste moment is er iemand anders geregeld. Het blijkt toch echt om de juiste man te gaan. Na twee nummers weet hij me – ondanks dat ik met geheel andere verwachtingen ben binnengekomen – toch te grijpen. Dat geldt voor de gehele zaal. Daar waar je met enige regelmaat nog wel eens geouwehoer hoort tijdens concerten, is het hier muisstil. Loverman is James de Graef. Voorheen de zanger van Shht. Een band die twee jaar geleden ook op Leffingeleuren stond. Met Loverman gooit hij het over een andere boeg, alhoewel hij het theatrale uit de tijd van Shht voor een stuk heeft meegenomen. Gitaarballades en kleinkunst op de piano in combinatie met de Graef als rasechte crooner. Op zijn debuut Lovesongs staan liederen die onmiddellijk snaren raken en een universeel karakter hebben. In het nummer Tinderly maakt hij gebruik van muziek die via zijn telefoon over de speakers klinkt. Ineens valt het geluid weg. Hij wordt gebeld door een dame. Allee, het komt nu niet zo goed uit. Ik ben aan het optreden. Hilariteit alom. Differences Aside vraagt om participatie van het publiek. Het mantra Come Along For The Ride, Sing a Song Tonight wordt gewillig meegezongen. Als James het publiek inloopt en iemand wegduikt, weet hij haar de microfoon te geven. De dame pakt het sportief op en ‘steelt’ de show, waarna James haar en het publiek bedankt. Loverman is uiteindelijk een van de mooiste ontdekkingen tijdens Leffingeleuren.
