Lightning Dust – Lightning Dust


Het debuutalbum van Lightning Dust is misschien nog wel ingetogener dan opvolger Infinite Light. Donkerder van toonzetting. Niet zo weelderig geproduceerd. Daardoor wellicht iets minder toegankelijk. De vocalen van Amber Webber zijn nog in ontwikkeling. Alsof ze zojuist pas ontdekt heeft, dat ze haar stem als instrument kan gebruiken. Een instrument waarmee ze de geïnteresseerde luisteraar haar wereld in trekt. Haar typische, licht vibrerende klanken, die zo kenmerkend zijn voor het tweede album, verstopt ze hier nog een beetje. De stem zit wel verder naar voren in de mix, waardoor je je sneller bewust wordt van de teksten. Simpele keyboards spelen een prominentere rol. Meer melancholie. Beklemmend soms. Om stil van te worden. Openers Listened On en When You Go zetten meteen de toon. Wederom bevat de plaat een bloedstollend hoogtepunt. Het prachtige Castles And Caves. Slechts een repeterend akkoordenschema op piano en de ontroerende stem van Amber. Bescheiden strijkarrangementen doen voorzichtig hun intrede. Nog meer koude rillingen. De band Lightning Dust uit Canada is voor mij dé ontdekking van dit jaar. De aanschaf van Infinite Dust smaakt naar meer en dus ga ik op zoek naar eerdere releases. In alles zijn beide albums aan elkaar gewaagd. Zeker als je ze binnen een maand koopt en ze vervolgens achter elkaar beluistert. Twee jaren van muzikale ontwikkeling worden gecomprimeerd tot een luistertrip van ruim een uur. Vanaf het begin krijg je het idee dat er wordt toegewerkt naar een hoogtepunt. Het rijk georchestreerde Take It Home, dat het tweede album afsluit. Het blijven twee separate hoofdstukken, waarbij opvalt dat Lightning Dust qua tijdsduur nog iets korter is dan Infinite Light.

Plaats een reactie