Waar Laurie Anderson zich vorig jaar tijdens het concert in het Muziekcentrum te Eindhoven vooral concentreerde op het brengen van Spoken Word, laat ze op het eerste nummer van haar nieuwe release Homeland meteen horen dat ze veel meer in haar mars heeft. Minimal, Avantgarde en World worden in Transitory Life opgefleurd met een zingende Laurie Anderson en een vioolspelende Eyvind Kang. Alle ingrediënten die haar muziek zo uniek en interessant maken, komen samen in een prachtige compositie. Dit niveau weet ze op de hele plaat vast te houden, waarbij vooral de afwisseling en de spanning opvallen. Ze beweegt zich door het hele spectrum dat zich tussen Minimal en Art Pop bevindt. Homeland is grotendeels geschreven tijdens haar laatste tournee. Het idee om uiteindelijk weer in haar eentje in de studio te belanden, doet haar besluiten om veel zaken al uit te proberen tijdens de concerten. Zo herken ik de tekst van The Beginning Of Memory nog van het concert van ruim een jaar geleden. Alsof ze haar verhaal in mijn hoofd gebeiteld heeft. Uiteindelijk draait het daar op dit album ook allemaal om. De macht van de vertelling. Het verhaal. Storytelling, zoals ze het zelf noemt. Op haar eerste plaat sinds Life On A String bewijst ze dat ze nog steeds erg scherp is met haar observaties en haar anekdotes. Voor de geïnteresseerde luisteraar bereikt ze met haar verhalen uiteindelijk precies wat ze wil. In eerste instantie probeer je de teksten te doorgronden. Vervolgens ga je kritisch nadenken over de onderwerpen die ze aansnijdt. Uiteindelijk weet ze je aan te sporen tot zelfreflectie en introspectie. Dankzij de combinatie met de altijd passende muziek. Een adembenemende ervaring.