Sinds de release van Elegies Of Lessons Learnt is er veel veranderd voor iLiKETRAiNS. Naast het vertrek van een van de bandleden is de belangrijkste wijziging het feit dat de band zonder platenmaatschappij komt te zitten en vervolgens besluit om alles in eigen hand te nemen. Pas dan besef je wat er allemaal komt kijken bij het uitbrengen van een plaat. Het is dan ook lang stil rondom de band. Ze zijn druk met de financiering. Via een oproep op de site vragen ze de fans om voorafgaand aan de release een bijdrage te leveren. Het werkt. Met als resultaat He Who Saw The Deep. Ook qua muziek maakt de band een verandering door. In de teksten hoor je niet langer de fascinatie voor belangrijke historische gebeurtenissen. Bovendien is de muziek veel compacter geworden en voor een groot gedeelte ontdaan van de typerende elementen uit de Post-Rock. Het maakt hun muziek iets toegankelijker. De eerder uitgebrachte single Sea Of Regrets is eigenlijk het enige nummer dat in zijn opbouw, en qua lengte, nog herinnert aan de stijl op Elegies Of Lessons Learnt. He Who Saw The Deep is meer opgeschoven naar de Wave en de Post-Punk, maar dankzij de kenmerkende, soms pathetische manier van zingen van bariton David Martin, krijgt het geheel nog steeds die fascinerende, melancholische nasmaak die we van iLiKETRAiNS gewend zijn. De vaak wat tragere basis van de meeste nummers, draagt hier ook aan bij. Soms lijken de liedjes wel toverballen. Na een aantal laagjes weggesnoept te hebben, komen toch weer de vertrouwde elementen naar de oppervlakte die juist deze band zo’n vaste schare aan fans heeft opgeleverd. Met He Who Saw The Deep durft iLiKETRAiNS een mooie stap voorwaarts te zetten, zonder het verleden helemaal van zich af te schudden.
