Opvallend genoeg betrap ik mezelf erop, dat ik door het overlijden van Mick Karn vooral naar Japan luister. Waarschijnlijk omdat de diverse talenten van David Sylvian, Mick Karn, Steve Jansen en Richard Barbieri het beste uit de verf komen als ze met elkaar samenwerken. Na het uiteenvallen van Japan komen de heren in 1991 weer bij elkaar als Rain Tree Crow. Op aandringen van David Sylvian, wordt er bewust gekozen voor een andere naam. Dit tot ongenoegen van de overige bandleden. Bijna alle nummers ontstaan al improviserend in de studio, wat hier en daar duidelijk terug te horen is. Je merkt dan ook dat er niet echt sprake is van een groepsproces. Het resultaat lijkt meer op een nieuw album van David Sylvian, die daarvoor slechts de hulp van zijn ex-collega’s heeft ingeroepen. Hier en daar aangevuld met Bill Nelson en Michael Brook. Het bijna geheel instrumentale Big Wheels In Shanty Town zou zo op een CD van Jansen, Barbieri And Karn hebben kunnen staan. In Every Colour You Are hoor je duidelijk de stempel van David Sylvian terug. Idem geldt voor Cries And Whispers. Op Blackwater en vooral op Pocket Full Of Change hoor je weer waartoe Japan in staat was. Het componeren van prachtige songs met sprekende drums en zingende bassen. Aangevuld met de atmosferische klanktapijten van Richard Barbieri en de typerende stem van David Sylvian, ontwaart zich de oude glorie. Nog voor de plaat is uitgebracht, scheiden hun wegen. Als groep zullen ze hierna niet meer bijeen komen. Rain Tree Crow is een mooie aanvulling op de nalatenschap van Japan, zeker voor degenen die na het uiteenvallen van de band de verrichtingen van David Sylvian met meer dan gewone interesse zijn blijven volgen.
