Als ik de lobby van het hotel betreed, valt een ietwat extravagant geklede groep mannen me op. Uit hun conversaties destilleer ik dat het om Amerikanen gaat. Nog geen uur later gaat een van hen achter de verderop gestationeerde piano zitten. Al gauw gevolgd door twee van zijn collega’s. Aangezien ik er ben voor een congres, denk ik eerst nog dat ze ingehuurd zijn door de organisatoren om de netwerkborrel op te fleuren. In de volle lobby trekken ze de aandacht van een man of vijftig. Ze spelen klassiekers uit de Soul. Otis Redding, The Temptations en The Four Tops. Later worden ook Higher Ground van Stevie Wonder en een aantal composities van Michael Jackson vakkundig gebracht. Als My Girl wordt ingezet komt er van de andere kant van de lobby, met veel kabaal, een van hun collega’s richting de piano gelopen. That’s my song. Uiteindelijk vertelt een van de congresgangers me dat we hier met de leden van The Temptations en The Four Tops te maken hebben. Ik geloof het in eerste instantie niet. Daar zijn deze donkere mannen veel te jong voor. Hij wijst naar een zitje bij de bar, waar twee bejaarde heren van een drankje genieten. Dat zijn de originele leden. Voor de zekerheid check ik even op hun website of ze hier aan het touren zijn. En jawel. Beide bands treden de komende drie dagen gezamenlijk op in Oostende, Brussel en Antwerpen. De foto’s op de site leveren het definitieve bewijs. Ik sta hier in de lobby van het hotel een gratis concert van een aantal leden van The Four Tops en The Temptations te bewonderen. Het plezier knalt van hun gezicht en het kleine groepje mensen, dat ondertussen doorheeft om welke grootheden het hier gaat, geniet mee. Live, in deze akoestische en bijna a capella setting, is dit prachtig om mee te maken.
