Gooi Depeche Mode, Kraftwerk en Joy Division in de blender, voeg er de donkere zang van Peter Murphy aan toe en je hebt een idee van wat je te wachten staat op het derde album van het Zweedse Agent Side Grinder. Alsof we in een tijdmachine zijn gestapt en terugreizen naar de donkere jaren tachtig. De tijd van crisis, Koude Oorlog en No Future. De ene déjà vu na de andere openbaart zich tijdens de luistertrip. Flarden van Electronic Body Music, Post-Punk en Elektro uit vervlogen tijden herleven. Ondanks dat ze een stijl kiezen die nogal aan ongeschreven regels gebonden is, weten ze genoeg variatie aan te brengen op Hardware. Opener Look Within zou in bepaalde clubs zelfs de dansvloer op kunnen vrolijken. Sleeping Fury klinkt alsof Jim Kerr van Simple Minds in 1980 de studio van Cabaret Voltaire heeft bezocht om met Richard H. Kirk een track op te nemen. Het is dus duidelijk waar Agent Side Grinder de inspiratie vandaan haalt. De band weet die invloeden om te toveren tot een spannend geheel. Zo neemt Henric de la Cour de vocalen voor zijn rekening in Wolf Hour, waardoor er ineens een ongekend melodieus refrein ontstaat. Doordat er in de nummers gebruik wordt gemaakt van relatief summiere instrumentatie, is er veel ruimte voor dynamiek. Hierdoor komen de rustig pompende bassen in Mag 7 goed tot zijn recht. De elektronika wordt à la Kraftwerk ingezet. Subtiel. Eenvoudig. Ingetogen. Minimalistisch. Het geheel is kil en koud, maar voor liefhebbers van Post-Punk niet te versmaden. En als er in Bring It Back over hoop wordt gezongen, in relatie tot woede, blijkt er toch nog wat licht te gloren aan het eind van de donkere tunnel.
