Op de vrijdag van Eurosonic 2012 mag Wooden Constructions uit Amsterdam zich op de kaart zetten bij DWDD. Ze maken met hun herinterpretatie van de New Wave een overweldigende indruk. Op Twitter zijn de meningen verdeeld. Opmerkingen over de manier van bewegen van de zanger en uiteraard over de klanken die ze voortbrengen, zijn niet van de lucht. Muziekliefhebbers, op zoek naar inventiviteit en nieuwe benaderingen, loven de band. Single Full Brothers doet in eerste instantie nog vermoeden dat we inderdaad te maken hebben met de zoveelste hype op de golf van de Post-Punk revival, maar ook in dat nummer hoor je al dat er meer aan de hand is. De schijnbaar eenvoudige gitaarpartijen zorgen voor een soort van herkenbare melodie. People Now People is hun eerste volwaardige album, dat alleen op vinyl en als digitale download te verkrijgen is. Smoul In Mali maakt meteen duidelijk dat Wooden Constructions veel meer is dan de zoveelste reïncarnatie van Joy Division. Halverwege lijkt het alsof de dansvloer geopend moet worden. De band trekt dan namelijk een flinke bak Afrobeat met blazers open. Alsof A Certain Ratio, The Fall en Youssou N’Dour even bij ze op bezoek zijn geweest. Ook Punch In The Face kent verrassende tempowisselingen. Een donker begin, vervolgens toewerkend naar een uptempo refrein. Dit keer zonder invloeden uit de Afrobeat, maar wel met een enorm mooie riff op gitaar. Hier en daar herinneringen oproepend aan het geluid van Sammie America’s MAM. Swingende baspartijen, hakkerige drums, subtiele rustpuntjes en doortrapte gitaarlijnen bieden op de hele plaat de perfecte ondersteuning voor de donkere vocalen van Govert Meit. Wooden Constructions geeft met People Now People een overtuigend visitekaartje af.