De Amerikaanse zangeres Donna Summer, is vandaag op 63-jarige leeftijd overleden. Uiteindelijk overwint ook zij de strijd tegen kanker niet. Ze wordt wereldberoemd in de jaren zeventig dankzij hits als Love To Love You Baby, I Feel Love en Last Dance. We hebben het over de hoogtijdagen van de Disco. In het begin baart ze vooral opzien door haar orgastisch gekreun. Het imago van stoeipoes weet ze dan ook lang niet kwijt te raken. Op dat moment ben ik vooral geïntereseerd in andere muziek, maar I Feel Love weet in die tijd toch ook mijn aandacht te trekken. Allemaal dankzij de productie van Giorgio Moroder en het gebruik van strakke sequencers. Op dat moment een redelijk vooruitstrevend fenomeen binnen de Pop. Ook in de jaren erna scoort ze nog hits. Opvallend is de lange uitvoering van MacArthur Park, waar ze bewijst toch heel wat meer in haar mars te hebben dan alleen maar zwoele vocalen over een discolijn uit te strooien. Als fan van Yes valt mij in de jaren tachtig het nummer State Of Independence op. Speciaal voor haar geschreven door Jon Anderson en Vangelis. Later belandt het ook op een van de albums van de heren zelf. Daarna wordt het een hele tijd stil. De laatste plaat die ze uitbrengt, is Crayons uit 2008. Hierop staat nog steeds de Dance centraal, maar wel voorzien van een modern sausje. Donna Summer zal ik echter vooral blijven herinneren dankzij The Full Monty. Een film over een aantal werkloze arbeiders in Sheffield, die middels een striptease act wat bij willen verdienen. De scène bij de Sociale Dienst is legendarisch. Met zijn allen staan ze netjes in de rij te wachten. Op de achtergrond wordt op de radio Hot Stuff van Donna Summer aangekondigd, waarna de heren ter plekke hun danspasjes oefenen.
