The audio content of this album should not be compared to conventional recordings and releases, staat er in het begeleidend boekje. Een release opgedragen aan Peter Christopherson. Geen onbekende naam in het wereldje van de Industrial en Avantgarde. Oprichter van Psychic TV en Coil. Tevens In twee periodes de motor achter Throbbing Gristle. Als Genesis P-Orridge de band verlaat, passen ze de naam aan in X-TG. Niet lang daarna overlijdt Christopherson. Desertshore bevat interpretaties van het gelijknamige album van Nico, eerder al eens met zang van P-Orridge vastgelegd en uitgebracht op CD-R. Door deze tapes nu te voorzien van gastvocalen, krijgt dit project eindelijk de release die het verdient. Het zijn niet de minsten die een bijdrage leveren. Marc Almond, Blixa Bargeld en Antony Hegarty bijvoorbeeld. Vooral Almond en Hegarty laten een overweldigende indruk achter en weten het duistere te koppelen aan verbijsterende schoonheid. Cosey Fanni Tutti brengt My Only Child tot leven en lijkt de werelden van This Mortal Coil en Julia Holter te verenigen in een enkele compositie. De tweede schijf van deze release heet The Final Report en bevat Avantgarde zoals we dat van Throbbing Gristle gewend zijn. Omdat deze opnames als basis onafgewerkte ideeën van Christopherson bevatten, blijf je je hier en daar afvragen hoe de tracks zouden hebben geklonken als hij ze zelf definitief had gemaakt. Er ontbreekt nog iets. Alsof het nog niet af is. Desondanks ademt het de treffende sfeer uit die Christopherson ook altijd vast wist te leggen. Een gevoel van claustrofobie, omgezet in muziek. Geen gemakkelijke plaat als je net het eerste deel achter de rug hebt, maar juist door die combinatie is deze dubbelaar het perfecte eerbetoon aan Christopherson.
