Na het horen van single Reach For The Dead is het meteen duidelijk. Het komt helemaal goed met de eerste volwaardige release van Boards Of Canada in acht jaar. In 1995 baart de band opzien met Twoism. Als Warp Records ze contracteert, brengen ze Music Has The Right To Children uit. Daarmee bereiken ze definitief een status bij een wat groter publiek, waarna ze in een tijdsbestek van een paar jaar regelmatig platen en EP’s uitbrengen. The Campfire Headphase en Trans Canada Highway zijn de laatste wapenfeiten. Daarna wordt het stil. Heel erg stil. Maar ineens is daar weer een teken van leven. Alsof Michael Sandison en Marcus Eoinzich zich jaren hebben opgesloten in hun eigen universum. Wars van alles wat er in de muziekwereld rondom hen heen is gebeurd, brengen ze een album uit dat naadloos aansluit op alles dat ze eerder hebben gereleased. Toch klinkt Tomorrow’s Harvest opvallend fris, ondanks dat ze voortborduren op hun eigen werk. In het geval van Boards Of Canada ook een absolute must. Laat ze vooral citeren uit eigen werk. Dat is tenslotte opvallend uniek en tegelijkertijd ontzettend herkenbaar. Liefhebbers willen vooral niets anders. En dus luisteren we wederom naar instrumentale en elektronische klanken van een band die verbaasd en verwonderd naar de wereld lijkt te kijken. Observerende muziek met knisperende beats en subtiele keyboards. Hier en daar met een vreemdsoortig tremolo. Daardoor spannend en net niet vals. Nog altijd een vorm van tegendraadsheid bevattend, zonder het typische van hun muziek te verliezen. Afgewisseld met klanken die rechtstreeks uit de Ambient lijken te komen. Je meenemend naar een hemel die niet bestaat, maar die zij hoogstpersoonlijk voor jou vormgeven.
