Blackfield begint ooit als een gezamenlijk project van Aviv Geffen en Steven Wilson. De laatste jaren heeft Wilson het te druk met zijn eigen zeer succesvolle solocarrière, waardoor Welcome To My DNA maar één compositie van zijn hand bevat. Deze vierde release is nog meer een plaat van Aviv Geffen geworden. Hij is verantwoordelijk voor alle composities. Wilson verzorgt slechts de vocalen op Jupiter en hier en daar levert hij wat gitaarwerk en backing vocals. Wel heeft hij de plaat gemixed, maar daar blijft het dan ook bij. Omdat Geffen zich blijkbaar realiseert dat zijn eigen vocalen niet genoeg zijn om het album in zijn geheel te dragen, heeft hij een aantal gasten uitgenodigd om het ontbreken van Wilson te compenseren. Vincent Cavanagh van Anathema voegt met zijn stem een heerlijk melancholische laag toe aan X-Ray. Brett Anderson van Suede fleurt het vrolijke Firefly op. Jonathan Donahue van Mercury Rev tilt het ingetogen The Only Fool Is Me naar grote hoogten. Op de overige nummers is het aan Aviv Geffen om het voortouw te nemen. Het leidt tot een mooi geheel. Elf composities lang omarmen Pop en Symfo elkaar. Strijdend om een plek op de eerste rij. In Sense Of Insanity wint de Pop het, maar in opener Pills zorgen gitaren en mooie samenzang dat de andere kant van de medaille belicht wordt. De fluwelen arrangementen in Faking doen je hier en daar zelfs aan Sophia denken. Alleen afsluiter After The Rain valt ietwat uit de toon. Voor de rest komt deze plaat flink in de buurt van de kwaliteit van het debuut, dat toch vaak als hun sterkste album wordt gezien. Op deze manier kan Geffen ook zonder Steven Wilson nog wel een tijdje door met Blackfield. Op voorwaarde dat hij de juiste gasten weet te mobiliseren.
