Au Revoir Simone – Move In Spectrums


Al vanaf hun tweede album The Bird Of Music heb ik een zwak voor de Dream Pop van Au Revoir Simone uit Brooklyn. Passend in het genre, maar toch net even iets anders. Omdat de dames ervoor kiezen om als instrumentarium alleen keyboards, drummachines en bas te gebruiken. Na drie releases is het relatief lang stil geweest rond Heather D’Angelo, Erika Forster en Annie Hart. Met Move In Spectrums gaan ze door waar Still Night, Still Light vier jaar geleden ophoudt. Zonder echt stil te staan. Waar Au Revoir Simone in het verleden vaak vooral schildert in pasteltinten, zijn ze op deze plaat veelkleuriger en schuwen ze ook de donkere tinten niet. Poppy en experimenteel, zonder de oorsprong vaarwel te zeggen. Luister maar eens naar het prachtige Gravitron. Het zorgt voor de meest boeiende plaat van het trio tot nu toe. Het refrein van opener More Than nestelt zich meteen in je hoofd. Hier en daar zijn de vocalen nog wat dromerig, maar het zijn vooral de invloeden uit de Elektro en de Pop die overheersen. The Lead Is Galloping bevat trage drumpatronen. Aangevuld met een heerlijk refrein en synths die bijna klinken als een Hammond orgel, zorgt het voor een van de hoogtepunten op deze plaat. Crazy illustreert via rauwe keyboards dat het experiment niet wordt geschuwd, zonder de doelstelling om een liedje met een kop en een staart te maken uit het oog te verliezen. Ondanks het beperkte instrumentarium dat de dames inzetten, valt er continu veel te beleven. Omdat de muziek zo contrastrijk is. Ruim drie kwartier weet Au Revoir Simone de luisteraar te boeien en mee te nemen op een muzikale reis. Move In Spectrums bevat al het goede van Au Revoir Simone en wordt aangevuld met nieuwe inzichten die het palet alleen maar verrijken.

Plaats een reactie