Vandaag verneem ik het trieste nieuws dat Chris Squire is overleden op 67-jarige leeftijd. De bassist van Yes. De enige van alle leden die altijd deel heeft uitgemaakt van de band. Ondanks de vele bezettingswisselingen. Er zijn varianten van Yes geweest zonder Jon Anderson, zonder Rick Wakeman en zonder Steve Howe, maar Chris Squire is er als founding member altijd bij. Squire is een van mijn jeugdhelden. Al op 11-jarige leeftijd ben ik helemaal idolaat van zijn band, dankzij het album Yessongs. Zijn bijnaam is Fish. Aan hem gegeven door drummer Bill Bruford nadat een hotelkamer van Chris in Noorwegen onder water komt te staan na het douchen. Sowieso loopt die naam als een rode draad door zijn muzikale carrière. Als de bandleden op Fragile allemaal een eigen compositie aan mogen dragen, kiest Squire voor de compositie The Fish. Een nummer dat hij jarenlang live zal blijven spelen. Als hij in 1975 een solo-album uitbrengt, geeft hij er de titel Fish Out Of Water aan. Chris Squire drukt gedurende al die jaren een stempel op het geluid van Yes. Dankzij de Rickenbacker in combinatie met effecten als phaser en wah wah. Luister maar eens naar Ritual, Heart Of The Sunrise of On The Silent Wings Of Freedom. Tevens is hij op heel wat nummers verantwoordelijk voor de achtergrondvocalen en de mooie samenzang die sfeerbepalend zijn voor nummers als Close To The Edge en Your Move. Ook als componist draagt hij bij aan de muziek van Yes, waarbij vooral Parallels van Going For The One opvalt. Vorig jaar zie ik hem nog live met Yes, waarbij juist hij een enorm frisse indruk maakt. Yes heeft de afgelopen jaren wel bewezen dat uiteindelijk niemand onmisbaar is. Toch hoop ik dat ze nu gaan stoppen. Uit respect voor Chris Squire.
