Het debuut van Play Dead zorgt begin jaren tachtig voor heel wat opwinding bij liefhebbers van Post-Punk. Waar tijdgenoten als New Order en The Cure op dat moment de grenzen van het genre proberen op te rekken door aspecten uit de Dance en de Pop aan het klankenpalet toe te voegen, kiest Play Dead een andere weg. De band uit Oxford integreert elementen uit de Metal in hun muziek en voegt daar een zweempje Gothic aan toe. Alle kenmerken van Post-Punk zijn aanwezig. Denk aan roffelende drumpatronen en pompende bassen, die een duister fundament neerleggen voor de onheilspellende vocalen van Rob Hickson. Opener Time klinkt aanvankelijk nog als een variant op Joy Division. Vooral vanwege het baswerk. Op het moment dat de gitaren invallen, hoor je het onderscheidende karakter van hun muziek. Steven Green zorgt ervoor dat de gitaarpartijen op de gehele plaat ongemeen stevig klinken. Mede doordat ze lekker vooraan in de mix zijn gepositioneerd. The Tenant en In Silence illustreren dit het treffendst. In Sin Of Sins introduceert Pete Waddleton slapping baswerk. Gecombineerd met de gitaren zorgt het voor een dynamiek die zelfs swingend te noemen is. Don’t Leave Without Me is de meest donkere compositie van de plaat. Met bassen die iets weg hebben van de stijl van Simon Gallup. The First Flower wordt oorspronkelijk uitgebracht als een mini-LP en bevat zes tracks. Tien jaar later volgt een digitale re-issue waarop ook alle singles worden verzameld. Al tijden niet meer verkrijgbaar. Vandaar dat Let Them Eat Vinyl is gestart met het opnieuw uitbrengen van de releases van Play Dead. Dit keer gaat het om dubbelaars. Hierdoor is nu ook The First Flower weer beschikbaar. Als Deluxe Edition op rood vinyl.
