Max Richter is een klassiek geschoold componist met Duitse roots, die de grenzen van het genre subtiel op blijft rekken. Zelf geeft hij aan dat zijn werken beïnvloed worden door stromingen als Elektro en Post-Rock. Het vertrekpunt blijft echter altijd de klassieke muziek. Dit geldt ook voor Sleep. Strijkers, piano en orgel domineren het klankenpalet. Sporadisch aangevuld met de vocalen van soprano Grace Davidson. Tegelijkertijd maakt hij gebruik van synthesizers en elektronika. Sleep is geïnspireerd door de fascinatie die Richter heeft met de periode van inactiviteit en afwezigheid van wakend bewustzijn. De uren waarin het lichaam tot rust komt. Richter constateert dat slaap in toenemende mate als een last wordt gezien. Als iets waarvoor we niet meer voldoende tijd nemen. Sleep is zijn persoonlijke wiegelied voor een dolgedraaide wereld; een pleidooi voor een langzamer bestaan. Een slaaplied van acht uur. Niet voor niets de duur van een gemiddelde nachtrust. Dreamscapes. Opgenomen als een set van variaties. Op From Sleep samengevat in een compilatie van bijna een uur. Zeven variaties verdeelt over drie thema’s. In The Midst Of My Life bevat een repetitieve piano, die later aangevuld wordt met strijkers. In Late & Soon nemen de strijkers de plek van de piano over en vult Grace Davidson aan met een enkele klank die ze steeds herhaalt. Dezelfde compositie op twee totaal verschillende manieren uitgevoerd. Op identieke wijze wisselt hij af tussen Delta en Yet Frailest. Daar voegt hij qua variatie nog een aanpassing van het tempo aan toe. In Petrichor en Invisible Pages Over krijgt de elektronika een wat prominentere rol. Ambient en Klassiek in een passende omhelzing. From Sleep bevat muziek om op weg te dromen. Zowel letterlijk als figuurlijk. Van begin tot eind pure schoonheid.
