Iedereen kent Andy Summers als de gitarist van The Police. Dat hij daarnaast ook al jaren eigen materiaal uitbrengt, is minder bekend. Hij debuteert als solist als hij nog deel uitmaakt van The Police. Met Behind My Camel op Zenyatta Mondatta. Twee jaar later brengt hij samen met Robert Fripp I Advance Masked uit. In 1984 opgevolgd door Bewitched. In 1987 brengt hij zijn debuut als solo-artiest uit. Op XYZ worden zijn nummers nog van vocalen voorzien. Vanaf Mysterious Barricades released hij alleen nog maar instrumentale muziek, waarbij hij continu opereert op het snijvlak van Jazz, Rock, Fusion, Avantgarde en Ambient. Triboluminescence is ondertussen alweer zijn veertiende plaat. Opener If Anything maakt meteen indruk. Op gelaagde, monotone soundscapes schildert Summers een subtiel gitaarlandschap. Virtuositeit door subtiliteit. Refererend aan A Thousand Stones van The Golden Wire. Dankzij alle jaren aan extra ervaring, weet hij van If Anything een enorm indrukwekkende track te maken. Het titelnummer verraadt vervolgens invloeden van Mike Oldfield, maar dan zonder de vele tempo- en themawisselingen. Adinkra is geïnspireerd door de muziek uit West-Afrika. Mede dankzij de toevoeging van blazers creëert Summers een heerlijk zonnig en relaxed nummer. Elephant Bird heeft een bijna hypnotiserende groove, die dankzij het gitaarwerk doet denken aan zowel Robert Fripp als King Crimson. In Shadyland illustreert hij maar weer eens op briljante wijze hoe hij invloeden uit de Jazz verwerkt in zijn composities. Iedere track op Triboluminescence is een platform voor het heerlijke gitaarwerk van Andy Summers. Melodie, subtiliteit en virtuositeit gaan continu hand in hand. Triboluminescence is daardoor een van zijn mooiste albums ooit geworden.
