Tin Fingers komt uit Antwerpen en maakt muziek die het beste te typeren valt als swingende Art Rock aangevuld met elektronika. De EP No Hero uit 2017 is, naast de cassette Rooms On Rooms, tot nu toe hun enige wapenfeit. Vanaf het moment dat de soundcheck overgaat in het reguliere concert, manifesteert zanger en gitarist Felix Machtelinckx zich als de ietwat recalcitrante frontman die de aandacht op wenst te eisen. De fotograaf van dienst wordt over zijn bol geaaid na het eerste nummer, waarna de zanger aangeeft dat hij een band met hem heeft. Dit ritueel zal hij nog enkele malen herhalen. Later springt hij van het podium en zoekt hij fysiek contact met de zaal. Sommigen ondergaan dit lacherig, anderen nemen daardoor juist wat meer afstand. Hier en daar voel je het ongemak. De muziek is continu van zeer hoge kwaliteit, maar bevat diezelfde spanning en dynamiek. Zowel broeierig als onderkoeld. In Finally Feeling Alone eisen bij aanvang de met galm doordrenkte gitaren de hoofdrol op, waarna het nummer via het refrein transformeert naar welkome dansbaarheid. Kenmerkend voor de muziek van Tin Fingers. Single Young Mother heeft dezelfde aanstekelijkheid en nestelt zich in je hoofd. In Swim zorgt het middenstuk met synthesizers voor een mooie brug richting de swingende riffs op gitaar. €€ zorgt voor een rustpunt gedurende het optreden. Hetzelfde doet de cover van Fleetwood Mac’s Everywhere. Op de verkeerde manier. Deze traag uitgevoerde versie hadden ze beter achterwege kunnen laten. Boy Boy is een van de hoogtepunten. Opnieuw enorm catchy met een refrein dat zich acuut in je hoofd nestelt, waardoor je na het optreden meteen naar de merchandise rent om No Hero aan te schaffen. Tin Fingers is dé verrassing van deze editie van Ik Zie U Graag.
Setlist:
- Wheel Arch
- Tropical
- Wild
- Boy Boy
- Finally Feeling Alone
- She
- Everywhere
- €€
- Young Mother
- Swim