Jóhann Jóhannson groeit in de loop der jaren uit tot een fenomeen binnen het genre van de moderne klassieke muziek. Tegelijkertijd wordt hij een veelgevraagd componist voor het leveren van soundtracks, omdat hij op unieke wijze klassieke elementen weet te combineren met elektronika. Schijnbare tegenstellingen die dankzij zijn synthese uitgroeien tot een imponerend geheel. Gevuld met emotie en melancholie. Zijn overlijden vorig jaar slaat in als een bom, met als resultaat hernieuwde belangstelling voor zijn oeuvre. Veel van zijn eerste platen zijn al jaren moeilijk te verkrijgen of worden tegen woekerprijzen te koop aangeboden. Na de re-issue van zijn debuut Englabörn brengt Deutsche Grammophon nu een eerste retrosepectief uit. De box opent met Virðulegu Forsetar. Een blauwdruk van zijn werk. Tuba, hoorn en trompet op een fundament van zware, elektronische soundscapes. Minimaal en euforisch tegelijkertijd. Op Copenhagen Dreams wordt de basis vooral gelegd door pianoklanken, aangevuld met elektronika en strijkers. Je als luisteraar transformerend naar een nietig individu dat het drukke stadsleven vanaf een afstand observeert. Op And In The Endless Pause There Came The Sound Of Bees werkt Jóhannsson samen met Dustin O’Halloran en het Budapest Art Ochestra. Vooral de vocalen en cello op Escape illustreren treffend het wezen van zijn muziek. Genoeg materiaal dus om van te genieten. Naast The Miner’s Hymns, Free The Mind en Dis bevat de box ook nog de nooit eerder uitgebrachte soundtrack van White Black Boy. Daarmee is Retrospective I een indrukwekkend en vooral waardig eerbetoon aan Jóhann Jóhannsson.
