Good Weather For An Airstrike – Zones


Tom Honey brengt als Good Weather For An Airstrike sinds 2009 met enige regelmaat albums uit. Uitblinkend in minimalisme en introspectiviteit, waardoor hij vaak in de hoek van de Ambient geplaatst wordt. Dat dat niet altijd terecht is, bewijst hij met zowel Underneath The Stars als A Sence Of Uncertainty. Het onlangs uitgebrachte Zones brengt hem terug bij de basis. Voortbordurend op de fundamenten van het genre. Met de toevoeging van zijn kenmerkende en subtiele melodielijnen. Op deze plaat verkent hij de vijf zones van de oceaan en neemt hij ons via de diverse lagen mee naar het diepste van het diepste op deze planeet. Waar de invloed van het licht afneemt. Hoe verder je komt, hoe rustiger het wordt. Deze reis weet hij treffend in geluid weer te geven. Photic beschrijft de bovenste zone van de waterkolom. Daar waar er nog genoeg zonlicht doordringt voor fotosynthese. Via kristalheldere aanslagen op piano in combinatie met duistere soundscapes weet hij het flonkerende licht in klanken te vangen. Mesopelagic is de zone waar het geluid het langzaamst beweegt. Waar bijna geen licht meer is. De compositie is zo opgebouwd, dat het lijkt alsof je zelf geleidelijk afzakt naar de stilte die je tegenkomt na een kilometer. Met Bathyal en Abyssal komen we op steeds grotere diepte. De muziek blijft melodieus op een basis van donkere soundscapes. Het leven illustrerend, dat je ook daar nog tegenkomt. Met Hadal zijn we in de troggen aangeland. Meer Ambient wordt het niet. Hypnotiserend met een enkele aanslag op piano. Een mooie toevoeging aan het oeuvre van Tom Honey.

Plaats een reactie