Vier jaar geleden brengt Julien Baker uit Memphis haar eerste plaat uit. Het zijn allemaal nummers die ze niet geschikt vindt voor de band Forrister, waar ze op dat moment nog deel van uitmaakt. Daarvoor zijn de liedjes te persoonlijk en te intiem. Handelend over de strijd die ze voert tegen haar demonen. Met bescheiden middelen gemaakt en in eerste instantie gepubliceerd via Bandcamp. Als het label Matador haar oppakt, gaat het vervolgens snel. Een uitgebreide wereldtournee volgt. Voor opvolger Turn Out The Lights krijgt ze meer tijd en ruimte. En dat hoor je. Waar ze op haar debuut alles in haar eentje doet, schakelt ze dit keer hulptroepen in. Cameron Boucher speelt sporadisch klarinet en saxofoon en Camille Faulkner is verantwoordelijk voor de subtiele toevoeging van strijkers. Aangevuld met een magistrale productie, klinkt de plaat hierdoor volwassener en meer gerijpt dan haar debuut. Zonder het kenmerkende van Sprained Ankle te verliezen. Ze weet zowel muzikaal als tekstueel nog steeds de gevoelige snaar te raken. Dit keer door meer achter de piano plaats te nemen. Samen met het subtiele gitaarspel zorgt het voor extra dynamiek. De combinatie van beide instrumenten in Shadowboxing illustreert dat treffend. Het titelnummer werkt zelfs toe naar een voorzichtig gemetselde gitaarmuur onder haar indrukwekkende stem. Het blijft fascinerend om haar te horen zingen over al het zieleleed dat haar bezighoudt, zonder dat het pathetisch of clichématig wordt. In de prachtige afsluiter Claws In Your Back laat ze horen dat er ook hoop is. Dat ze kan gaan houden van de demonen waar ze tegen vecht. De piano heeft een hoofdrol. De krachtige vocale uithalen aan het eind, gaan vervolgens door merg en been. Turn Out The Lights weet de impact van het debuut te overtreffen. En dat is bewonderenswaardig te noemen.
