In de hoogtijdagen van de Post-Punk verrast Neon in 1981 met A Day In The Land Of Lost Horizons. In het lokale Open Jongeren Centrum zet ik Standing On The Other Side met enige regelmaat op. In mijn gecombineerde rol als barman en plaatjesdraaier. Dankzij een kopie op cassette, luister ik ook thuis naar de muziek van deze Eindhovense band. Vervolgens hoor ik niets meer van ze. Als mijn tape jaren later versleten is, leidt een zoektocht naar een exemplaar op vinyl tot niets. Tot ik dankzij Fonos een exemplaar op CD kan kopen. Gedigitaliseerd vanaf vinyl. Eind 2022 brengt Dead Wax Records een ‘nieuwe’ plaat van Neon uit. Het gaat om een re-issue van hun eerste mini-LP, aangevuld met nummers die nooit eerder zijn uitgebracht. Zo was Heartbeat om een of andere reden afgevallen voor hun debuut. Ook nummers die de band een jaar later heeft opgenomen, blijven op de plank liggen. Al dit materiaal is nu beschikbaar via Back In The Land Of Lost Horizons. Alleen op vinyl beschikbaar en als digitale download op Bandcamp. Er zijn slechts 300 exemplaren van geperst, waarvan 100 op transparant zilver vinyl. Is de nieuwe muziek de moeite waard? Zeker. Het klinkt onmiskenbaar als Neon. Onbegrijpelijk Waarom Heartbeat achterwege is gebleven op de eerste release. Van de overige tracks krijg je soms het idee dat ze nog niet helemaal af zijn. In Strange Voice Over My Head – inclusief repeterend deuntje van een Casio á la Trio – krijg je het idee dat er nog iets aan gepolijst moet worden. In Promised Land en Muscle Called Heart hoor je een ontwikkeling richting wat meer up-tempo tracks. Faces had niet misstaan op het debuut. Al met al een mooie aanvulling, met als resultaat een nieuwe poging om Neon aan de vergetelheid te ontrukken.
