Pas als Rick Smith en Karl Hyde Darren Emerson ontmoeten, ontstaat het Underworld zoals we dat nu kennen. Dankzij Born Slippy volgt een wereldwijde doorbraak en wordt de band een graag geziene gast op festivals. Een nieuwe dimensie toevoegend aan het genre van de dansmuziek. Na het vertrek van Emerson in 2000 zet het duo de ingezette lijn verder door. Op latere albums neigen ze wat meer richting Synth Pop en Elektro, maar op het vijf jaar geleden Drift Series 1 keren ze terug op hun schreden. Door dans en experiment met elkaar te verweven, wordt een spannende plaat opgeleverd. Het oude vuur weer aanwakkerend. Die kwalitatieve lijn zetten ze voort op Strawberry Hotel. En dus worden we als vanouds getrakteerd op alternatieve dansmuziek, inclusief de soms monotone vocalen van Karl Hyde. Als het mogelijk is om The Chemical Brothers een dag op Best Kept Secret af te laten sluiten, dan tip ik hierbij de programmeurs om voor de editie van 2025 Underworld te overwegen. Ik zie ze daar meteen openen met een van de beste tracks van Strawberry Hotel. Denver Luna. Met die voor Underworld zo typerende baslijn. Door erna de vorig jaar uitgebrachte single And The Colour Red te spelen, wordt de gekweekte euforie probleemloos vastgehouden. Met Techno Shinkansen kan dan de brug worden geslagen naar oldschool Underworld zonder daadwerkelijk het verleden in te duiken. Lewis in Pompona kondigt een nog te bepalen rustpunt aan, zonder echt gas terug te nemen. Als de acapella variant van Denver Luna en het experimenteel duistere Ottavia worden overgeslagen, kan de band de rest van de plaat in een ideale mix voorschotelen aan het publiek. Gegarandeerd succes en precies genoeg om ruim een uur te vullen. Vervolgens gewoon stoppen, zonder een toegift te spelen. Het zegt alles over de kwaliteit van Strawberry Hotel.
